تاثیر سرعت انقباض فعالیت برونگرا آسیب‌ زا بر اقتصاد دویدن دختران جوان تمرین‌کرده

Abstract

هدف: استراتژی فعالسازی منحصر بفرد انقباضات برونگرا، عضله را مستعد آسیب می‌ سازد. تارهای نوع II جهت آسیب مستعدترند، لذا به نظر می‌ رسد سرعت انقباض در استرس مکانیکی و میزان آسیب اثرگذار باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر سرعت انقباض فعالیت برونگرا آسیب‌زا عضله اکستنسور زانوی پای غالب بر اقتصاد دویدن در دختران جوان تمرین‌کرده بود. روش بررسی: 16 دختر جوان تمرین‌کرده به طور تصادفی در دو گروه فعالیت برونگرا با سرعت بالا (ﾟ/s240) و پایین (ﾟ/s60) قرار گرفتند. آسیب عضلانی در گروه سرعت بالا و پایین به ترتیب توسط 20 و 5 دوره 15 تکراری با شدت 150 درصد حداکثر گشتاور ایزومتریک در عضلات اکستنسوری زانوی پای غالب ایجاد گردید. شاخص های آسیب عضله (حداکثر گشتاور ایزومتریک، میزان درد، محیط ران) قبل، یک و 48 ساعت بعد و اقتصاد دویدن قبل و 48 ساعت پس از فعالیت برونگرا اندازه‌گیری شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS16و آزمون‌های آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر بین گروهی، t مستقل و من ویتنی انجام گردید. یافته‌ها: یک و 48 ساعت پس از آسیب تمامی شاخص های آسیب عضلانی به طور معنی‌ داری در هر دو گروه تغییر یافت (0/05>p) که نشان دهنده ایجاد آسیب عضلانی در هر دو گروه بود. تفاوت معنی‌داری بین شاخص های آسیب عضلانی ( به جز میزان درد) و اقتصاد دویدن در شدت ‌های مختلف دویدن بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه‌ گیری: با مشابه بودن مدت تنشن، سرعت انقباض (تفاوت 4 برابری) فعالیت برونگرا آسیب‌زا عضله اکستنسور زانو، عامل تعیین‌کننده ‌ای در تغییرات اقتصاد دویدن دختران جوان تمرین‌کرده نمی‌باشد.

Keywords

• فعالیت برونگرا آسیب‌زا
• سرعت انقباض
• اقتصاد دویدن
• دختران جوان تمرین‌کرده