Āmūzish-i Muḥīṭ-i Zīst va Tusi̒ah-i Pāydār (Feb 2021)
تحلیل نابرابری‌های فضایی توزیع خدمات شهری و ارتباط آن با کیفیت زندگی ساکنین جهت دستیابی به محلات پایدار (مطالعه موردی: محلات شهر تهران)
Abstract
در مقاله حاضر وضعیت عدالت فضایی در توزیع خدمات شهری در محلاتی از مناطق منتخب شهر تهران بررسی می‌گردد. روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است، در بخش نخست از طریق خوشه‌بندیK-means تعدادی از محلات همگن انتخاب گردیدند سپس با مدل آنتروپی شانون وزن‌دهی شده و با استفاده از مدل ویکور (VIKOR) توزیع خدمات در سطح محلات مورد نظر بررسی‌شده محلات مورد نظر رتبه‌بندی شدند. در بخش دوم کیفیت زندگی در این محلات از منظر شهروندان با طراحی پرسشنامه‌هایی که روایی آن با استفاده از آزمون بارتلت 71 /0 درصد و پایایی آن نیز با استفاده از آلفای کرونباخ، مقدار 073/ 0 درصد تعیین شد، مورد بررسی قرار گرفت و برای مقایسه بین توزیع خدمات و کیفیت زندگی از دو تکنیک تحلیل همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج رتبه‌بندی محلات با این دو روش متفاوت بود که نشان داد جهت دستیابی به محلات پایدار اتکا صرف به معیار کمی سرانه به تنهایی جوابگوی نیازهای شهروندان نیست و عدالت، اختصاص خدمات متناسب با شرایط افراد می‌باشد که تأمین آنها نیاز به سازوکار و برنامه‌ریزی‌هایی دارد که باید از سوی مدیریت شهری سازمان‌دهی شود و لازم است دیدگاه‌ها و نیازهای واقعی شهروندان نیز در برنامه‌ریزی‌ها لحاظ گردد.
Keywords
