تأثیر سه شیوه‌ی تمرینی هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر غلظت CRP پلاسمای بیماران دیابتی نوع دو

Abstract

مقدمه: مطالعات مختلف نشان‌دهنده‌ی نقش عوامل التهابی در ایجاد و پیشرفت عوارض ناشی از دیابت هستند. در میان این بیومارکرهای التهابی CRP، سریع‌ترین واکنش‌دهنده‌ی فاز حاد است که افزایش می‌یابد و با درمان موفقیت‌آمیز سریع به حد طبیعی بازمی‌گردد. مطالعات متعددی اثر ضدالتهابی تمرین‌های ورزشی را در مطالعات مقطعی و طولی تأیید می‌کنند و به تأثیر آن بر سایتوکین‌های مختلف التهابی و پیش التهابی اشاره‌کرده‌اند. به همین منظور این مطالعه به مقایسه‌ی سه‌ شیوه‌ی تمرینی مختلف بر CRP پلاسمای بیماران دیابتی نوع دو پس از ده هفته تمرین طراحی‌شده است. مواد و روش­ها: برای انجام این پژوهش 52 بیمار دیابتی نوع دو (65-40 سال) به‌طور تصادفی به چهار گروه تمرینی هوازی، مقاومتی، ترکیبی (هوازی و مقاومتی) و کنترل تقسیم شدند. در هر گروه سیزده نفر قرار گرفت. تمرین‌های سه بار در هفته، هر جلسه شصت دقیقه به مدت ده هفته به طول انجامید. پروتئین واکنش‌دهنده با حساسیت بالا (hs-CRP) در ابتدا و در پایان مطالعه به روش الایزا اندازه‌گیری شد. برای تحلیلداده‌هاازنرم‌افزار SPSS نسخۀ 20 در سطحمعنی‌داری (05/0 P≤) استفاده شد. نتایج: یافته‌های تحقیق نشان داد که تمرین هوازی به مدت ده هفته به‌طور معنی‌داری سطح hs-CRP را کاهش داد. سطح hs-CRP در اثر تمرین مقاومتی به مدت ده هفته تغییر معنی‌داری نداشت (05/0 <P). تمرین ترکیبی به‌طور معنی‌داری سطح CRP را کاهش داد و این کاهش نسبت به گروه هوازی به‌تنهایی بارزتر بود. نتیجه‌گیری:بر اساس یافته‌های پژوهش تجویز تمرین‌های ورزشی هوازی و به‌ویژه ترکیبی می‌تواند روش مناسبی برای جلوگیری از بالا رفتن بیومارکرهای التهابی مثل CRP در بیماران دیابتی نوع دو باشد درنتیجه با انجام مطالعات بیشتر در آینده شاید برای جلوگیری از بروز عوارض دیابت مفید باشد.

Keywords

• crp
• دیابت نوع دو
• ورزش استقامتی
• ورزش قدرتی