تأثیر گلوکز و زایلوز روی رشد و تولید روغن تک یاخته توسط سویه‌های مخمری منتخب

Abstract

استفاده از قندهای حاصل از هیدرولیز ترکیبات لیگنوسلولزی راهکار مناسبی برای تولید بیودیزل مخمری است. در این تحقیق برای شناسایی سویه‌های مخمری مولد چربی از رنگ‌آمیزی با سودان سیاه و رنگ فلورسنت نایل رد استفاده شد. رشد و تولید لیپید با استفاده از گلوکز، زایلوز و نیز مخلوط گلوکز و زایلوز به عنوان منبع کربنی در 11 سویه مخمری منتخب بومی و 2 سویه مخمری از کلکسیون میکروبی DSMZ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد سویه‌های بومی توانایی تولید مقادیر بالایی از لیپید را دارا می‌باشد، در نتیجه می‌توان از آن برای تولید این محصول استفاده کرد. در این تحقیق براساس نوع سویه و منبع کربن، میزان تولید لیپید بین gr/lit 21/0 تا 95/6، میزان زی توده خشک سلولی بینg/lit 73/0 تا 9/10، محتوای لیپیدی بین 4/26% تا 4/81% و کارآیی تولید لیپید بین 41/6% تا 95/21% متغیر بود. بیشترین محتوای لیپیدی (4/81 %) و کارآیی تولید لیپید (95/21%) توسط سویه UIMC65 به دست آمد. بیشترین میزان تولید لیپید (gr/lit 95/6) مربوط به سویه‌های UIMC35 (در حضور مخلوط گلوکز و زایلوز) و UIMC74 (درحضور گلوکز) بود. از تکنیک‌های TLC و FT-IRspectroscopy به منظور ارزیابی کیفی روغن تک یاخته تولیدی استفاده گردید.

Keywords

• سویه‌های مخمری مولد چربی
• روغن تک یاخته
• بیودیزل
• گلوکز
• زایلوز