پژوهشهای کاربردی روانشناختی (Aug 2017)
بررسی رابطه کمال گرایی و عملکرد تحصیلی: نقش میانجی خودنظم بخشی و خودکارآمدی تحصیلی
Abstract
مطالعات مختلف درباره ارتباط کمالگرایی و عملکرد تحصیلی نتایج ناهماهنگی را گزارش کردهاند. با این وجود، کمالگرایی میتواند از طریق تأثیرگذاری بر باورهای توانمندی تحصیلی و نیز راهبردهای یادگیری خودنظمبخشی بر عملکرد تحصیلی تأثیر بگذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودنظمبخشی و خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین کمالگرایی و عملکرد تحصیلی دانشجویان انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه بجنورد بود که با روش نمونهگیری خوشهای، نمونهای به حجم 351 نفر انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کمالگرایی اهواز (1378)، پرسشنامه خودنظمبخشی بوفارد (1995)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ (2002) بود و برای اندازهگیری عملکرد تحصیلی از معدل دانشجویان استفاده شد. دادههای جمعآوری شده از طریق الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از روش حداقل مجذورات جزئی (PLS-SEM) تحلیل شد. نتایج نشان داد که کمالگرایی بهطور غیرمستقیم و از طریق متغیرهای خودکارآمدی تحصیلی و خودنظمبخشی بر عملکرد تحصیلی اثر معنیداری داشت. مدل پیشنهادی دارای شاخصهای برازش مناسبی بود. مداخلات روانشناختی بر کمالگرایی میتواند تأثیرات مثبتی بر عملکرد تحصیلی داشته باشد.
Keywords