Bir Söz, Bir Sembol ve Bir Yemek: Ahit

Abstract

Yahudilikte Tanrı ile İsrail halkı arasındaki ilişkinin ifade edilmesi için kullanılan ahit kavramı Hıristiyanlıkta Tanrı ile tüm insanlar arasındaki ilişkiyi tanımlamıştır. Bu makalede Yahudi ve Hıristiyan din tarihinde ve inanç sisteminde temel bir faktör olan ahit kavramı fiziksel şartlarıyla ele alınmıştır. Ahit kavramı yalnızca Tevrat ve Kitab-ı Mukaddes bağlamında değerlendirilmiştir. Kur’an-ı Kerim ile ilgili doğrudan doğruya bir ahit teolojisi geliştirilmediği için kapsam dışı tutulmuştur. Tarih boyunca Yahudi ve Hıristiyanlar tarafından üzerinde bir teoloji kurulan ahit kavramına ilişkin fiziksel şartların açıklanması amacıyla yapılan çalışmada dinler tarihinin temel yöntemlerinden biri olan tarihi-karşılaştırma metodu kullanılmıştır. Tevrat ve Kitab-ı Mukaddes kapsamında incelenen ahitler değerlendirildiğinde, kişiler arasında ya da Tanrı ile insanlık arasında yapılan ahitlerin ortak ögeler bulundurduğu görülmüştür. Yapılan ahitler karşılıklı söz verme veya bir vaat içerirken bazı ahitlerin belirli koşullara bağlanmış olduğu bazı ahitlerin ise koşulsuz şekilde yapıldığı izlenmiştir. Yapılan ahitlerin sonunda bir söz verildiği, ahit için bir sembol ya da nişane konulduğu ve ahdi tescil etmek üzere yemek yenildiği sonucuna varılmıştır.