اعمال سرمای موضعی به‌عنوان یک تکنیک جدید کاهش جریان خون: بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی با اعمال سرمای موضعی بر ضخامت، قدرت و فعال‌سازی عضلات اکستنسور ران

Abstract

فواید بالقوة اعمال سرمای موضعی درطول تمرین شامل کاهش جریان خون، به‌تأخیرانداختن خستگی و اثرهای ضددرد هستند. هدف این پژوهش، بررسی اثر هشت هفته اعمال سرمای موضعی درطول تمرینات مقاومتی بر قدرت عضلانی، هایپرتروفی و فعال‌سازی عضلات اکستنسورزانو بود. در این مطالعة تجربی، دوازده مرد و زن فعال (با میانگین سنی 5/3 ± 1/24 سال، وزن 8/18 ± 3/69 کیلوگرم و قد 7/12 ± 2/175سانتی‌متر) به‌طور مساوی به دو گروه تمرین مقاومتی (RT) و تمرین مقاومتی- سرمای موضعی (RT-Cold) تقسیم شدند. هر دو گروه، هشت هفته تمرین مقاومتی پیش‌رونده (دو حرکت پرس پا و جلو پا، چهار ست، 12-6 تکرار، 85-70 درصد یک‌تکرار بیشینه، سه جلسه در هفته) انجام دادند. از یک دستگاه کرایوکاف با دمای‌ مختلف (25 درجه برای RT و 10 درجه برای RT-Cold) برای اعمال سرما روی ران آزمودنی‌ها به‌مدت 25 دقیقه قبل و درطی تمرین استفاده شد. قدرت دینامیک (1RM)، سطح مقطع عضلات اکستنسورران (CSA) و میزان فعال‌سازی این عضلات (RMS نرمالیزه‌شدة الکترومیوگرافی) در شروع پژوهش و پس‌ از هشت ‌هفته اندازه‌گیری شدند. تفاوت بین دو گروه با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری P 0.05 تجزیه‌وتحلیل شد. افزایش قدرت دینامیک (1RM) تفاوت معنا‌داری بین دو گروه RT و RT-Cold ندارد. درمورد فعال‌سازی عضلانی، هیچ تفاوت معنا‌داری بین میانگین RMS عضلات اکستنسورران بین دو گروه وجود ندارد. اندازه‌گیری التراسوند نشان داد که میزان CSA عضو سرمادیدة گروه RT-Cold به‌طور معنا‌داری بیش از گروه RT است. این نتایج نشان می‌دهد که سردکردن موضعی عضلات باعث افزایش هایپرتروفی ناشی از تمرین مقاومتی می‌شود؛ درحالی‌که این تکنیک بر قدرت و فعال‌سازی عضلات بی‌تأثیر است.

Keywords

• تمرین مقاومتی
• سرمای موضعی
• تغییرات عملکردی
• الکترومیوگرافی
• هایپرتروفی