Ṭibb-i Tavānbakhshī (Mar 2021)
اثر استفاده از بریس زانو مدرج بر دامنه فعالیت الکتریکی عضلات در افراد دارای زانو ضربدری طی راه رفتن
Abstract
مقدمه و اهداف راه رفتن طی سال های اول زندگی فراگرفته میشود. در حدود 7 سالگی به تکامل میرسد و تا 60 سالگی در همان سطح باقی میماند. این فعالیت تحت تاثیر عواملی مانند عارضه زانوی ضربدری قرار میگیرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات استفاده از بریس زانو بر فعالیت الکتریکی عضلات در افراد زانوی ضربدری طی راه رفتن بود. مواد و روش ها 15 پسر دارای زانوی ضربدری (سن: 3/026±25/03سال، قد 0/06±1/76 سانتیمتر، وزن 1/10±83/53 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 3/45±30/23 کیلوگرم بر متر مربع) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. راه رفتن در دو مرحله بدون بریس زانو و با بریس زانو انجام شد. از دستگاه الکترومایوگرافی برای ثبت فعالیت الکتریکی عضلات استفاده شد. از آزمون تی زوجی برای تحلیل آماری استفاده شد. تمام تحلیل ها در سطح معناداری 0/05 بود. یافته ها یافته های پژوهش حاضر نشاندهنده کاهش معنادار فعالیت الکتریکی عضله سرینی میانی در فازهای تماس پاشنه، میانه استقرار و جداشدن پاشنه از زمین بود (0/05˂P). همچنین فعالیت الکتریکی عضلات پهن داخلی (0/001=P؛ 1/52=d)، پهن خارجی (0/009=P؛ 1/16=d) و عضله نیموتری (0/001=P؛ 1/85=d) نیز کاهش معناداری را طی فاز اتکای راه رفتن نشان دادند. نتیجه گیری کاهش معنادار فعالیت الکترومایوگرافی عضلات چهارسرران و سرینی میانی در افراد دارای زانوی ضربدری ممکن است با بهبود کارایی راه رفتن مرتبط باشد.
Keywords