مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار (Mar 2018)
بررسی اثرات تجویزهمزمان اینترفرون های نوع یک (آلفا وبتا) و فاکتور محرک رشد کلونی گرانولوسیت برسطوح سرمی گلوکز، تری گلیسرید و کلسترول در خون موش سوری
Abstract
سابقه و اهداف: فاکتور محرک رشد کلونی گرانولوسیت (G-CSF) به عنوان فاکتور موثر در تمایز سلولهای خونی خصوصا نوتروفیلها شناخته می شود، به همین دلیل به طور گسترده ای در درمان نوتروپنی ناشی از شیمی درمانی استفاده می شود. تحقیقات متعدد بیانگر بالا رفتن میزان G-CSF در شراط التهابی و همچنین نقش التهابی این فاکتور بوده اند. اینترفرون های(IFN) نوع یک به عنوان فاکتورهای ضد التهابی شناخته می شوند. هدف از این پ‍‍ژوهش بررسی این موضوع بود که آیا اینترفرون های نوع یک می توانند اثر G-CSF بر فاکتورهای خونی را تعدیل کنند. مواد و روش ها: چهل و دو سر موش سوری نر هشت هفته‌ای در شش گروه هفت تایی دسته‌بندی شدند که شامل گروه١ (کنترل): تزریق آب مقطر، گروه٢: µg/kg٢٠٠ G-CSF ، گروه٣: µg/kg ٢٠٠ اینترفرون آلفا (IFN-α)، گروه٤: µg/kg٢٠٠ اینترفرون بتا (IFN-β)، گروه٥: µg/k ٢٠٠ IFN-α +µg/kg ٢٠٠ G-CSF، گروه٦: µg/kg ٢٠٠ IFN-β+ µg/kg ٢٠٠G-CSF بود. تزریقات یک بار در روزانجام شد. پس از ٢٨روز از قلب موش ها خون گرفته و به آزمایشگاه تشخیص طبی ارسال شد. پس از دریافت نتایج آزمایشگاه، تغییرات فاکتورهای بیوشیمیایی خون شامل گلوکز، تری گلیسرید وکلسترول با استفاده از نرم افزار SPSS18 بررسی شد. نتایج و بحث: G-CSF و یا IFNs ، به تنهایی و یا به طور هم زمان موجب کاهش سطوح سرمی قند، تری گلیسرید و کلسترول در خون موش سوری به طور معناداری شدند، که با فرضیات اولیه ما که اثرات ضدالتهابی IFN-α، IFN-β در جهت مقابل اثرات التهابی G-CSF روی می دهند، مغایرت دارد. همچنین در تجویز توأم اینترفرونهای نوع یک و G-CSF میزان کاهش گلوکز، تری گلیسرید وکلسترول بیشتر از G-CSF به تنهایی بود. این موضوع نشان دهنده اثر سینرژیک احتمالی G-CSF و IFN-α،IFN-β است. این احتمال وجود دارد که مسیرهای سیگنالینگ سلولی مشابهی مورد استفاده G-CSF وIFN α/ β قرار گرفته است.
