Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce (Jul 2016)
Metody i techniki diagnozowania uczniów zdolnych na tle tworzonego przez nauczycieli środowiska sprzyjającego diagnozie
Abstract
Dobór metod diagnozy ucznia zdolnego stanowi istotny warunek sukcesu szkolnego tej grupy uczniów. Rolą nauczycieli, pedagogów i psychologów jest znać wiele metod diagnozy ucznia zdolnego i stosować je właściwie, dobierając do każdego ucznia indywidualnie. Powinni oni przy tym uwzględnić jednostkowe potrzeby ucznia zdolnego, rodzaj jego zainteresowań, wiek ucznia i inne ważne czynniki. Nie powinni też zapominać o własnych preferencjach danej metody i techniki diagnostycznej, poziomu jej znajomości i zręczności w użyciu. Współcześni nauczyciele, w szczególności pedagodzy twórczości, posiadają na ogół dość szeroki wybór metod diagnozy uczniów zdolnych. Należą do nich zarówno te ilościowe, jak i jakościowe. Jedne mogą być uzupełniane i wspomagane drugimi. Jakościowe są pomocne w długotrwałej diagnozie, między innymi uwarunkowań społecznych, natomiast ilościowe, na przykład w mierzeniu ilorazu inteligencji. Jednakże niektórzy pedagodzy preferują metody jakościowe, jako bardziej dostosowane do indywidualnych potrzeb ucznia zdolnego i trafniej określające jego predyspozycje. Metody diagnozy uczniów zdolnych powinny być dobierane z dużą świadomością, aby okazały się pomocne. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie wielości metod diagnostycznych ucznia zdolnego oraz przybliżenie możliwości ich zastosowania. Może on stać się również przyczynkiem do refleksji nauczyciela nad ich właściwościami. Diagnoza powinna być przeprowadzana w sprzyjających warunkach dla uczniów. Umożliwia to jej trafniejsze i łatwiejsze przeprowadzenie dla ogólnego pożytku wszystkich podmiotów edukacyjnych.
