کارایی پروبیوتیک لاکتوباسیلوس Lactobacillus)) در بهبود پارامترهای بیوشیمیایی کبد ماهی کپور معمولی(Cyprinus carpio) در معرض سطوح تحت کشنده نانو نقره

Abstract

وجود آلاینده های نوظهور نانوذرات در آب باعث پاسخ استرس در ماهی می‌شود که نهایتا بر وضعیت فیزیولوژیک ماهیان اثر‌گذار بوده و باعث کاهش عملکرد ایمنی ماهیان می‌شود، از این رو استفاده از محرک‌های ایمنی نظیر پروبیوتیک ها بسیار ضروری به‌نظر می‌رسد. تعداد 250 بچه ماهی کپور معمولی به مدت 42 روز در سه دسته ماهیان بدون پروبیوتیک و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح A (106) و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح B(107) تقسیم شدند. سپس هرکدام از گروهها 50 درصدغلظت کشنده نانو نقره به مدت ده روز اضافه ‌شد. سپس پارامترهای بیوشیمیایی سرم با استفاده از دستگاه الایزا و دستگاه سیسمکس و کیت‌های تجاری اندازه‌گیری شد. پروبیوتیک به تنهایی اثر معنی داری بر گلوکز، بیلی روبین دایرکت، بیلی روبین کل و کلسترول نداشت (05/0≤P)، اما نانونقره باعث کاهش این شاخصها گردید(05/0>P)، همچنین استفاده ترکیبی پروبیوتیک و نانونقره باعث افزایش مقدار گلوکز، بیلی روبین دایرکت، بیلی روبین کل و کلسترول گردید (05/0>P). غلظت نانو نقره باعث سرکوب وکاهش شاخص های بیوشیمایی سرم شده که مقدار این شاخص ها در مواجهه با نانو نقره کاهش یافته است، درحالیکه در حالت استفاده توام پروبیوتیک لاکتو باسیلوس و نانو نقره از سرکوب در تیمار قبل کم کرده و روندی افزایشی در مقدار شاخص ها رخ داده است. در مجموع نتایج نشان داد که پروبیوتیک لاکتو باسیلوس با بهبود وضعیت موجود، مقدار شاخصهای بیوشیمیایی سرم را کاهش داده ولی نانونقره با ایجاد شرایط استرس مقدار این شاخص را افزایش داده و سپس استفاده ترکیبی نانونقره وپروبیوتیک لاکتو باسیلوس اثر مخرب نانو نقره را کاهش داده است.

Keywords

• بهبود مقاومت
• نانو ذرات فلزی
• پروبیوتیک
• شاخص بیوشیمیایی
• کپور معمولی