بررسی کارایی غشای PVDF/Cellulose/nano MgO در حذف آموکسی‌سیلین از محلول‌های آبی

Abstract

حذف آنتی‌بیوتیک‌ها از آب آلوده به‌دلیل اثرات زیان‌آور آن‌ها بر محیط‌زیست و موجودات زنده بسیار مهم است. در این تحقیق، یک غشای پلیمری برپایۀ پلی‌وینیلیدین فلوراید بااستفاده‌از ترسیب سلولز و نانوذرات اکسید منیزیم (PVDF/Cellulose/MgO) برروی آن تهیه شد. غشای تهیه‌شده بااستفاده‌از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی، پراش پرتو ایکس، میکروسکوپ نیروی اتمی و اندازه‌گیری زاویۀ تماس شناسایی شد. کارایی غشای تهیه‌شده به‌عنوان جاذب برای حذف آموکسی‌سیلین به‌عنوان آلایندۀ مدل بررسی شد و اثر pH، غلظت آموکسی‌سیلین و زمان بر حذف آموکسی‌سیلین مطالعه شد. نتایج نشان داد که با کاهش pH، کاهش غلظت اولیۀ آموکسی‌سیلین و افزایش زمان تماس، درصد حذف آموکسی‌سیلین افزایش می‌یابد و 85% از حذف آموکسی‌سیلین در غلظت 200 میلی‌گرم بر لیتر از آموکسی‌سیلین،3 = pH و مدت ‌زمان 100 دقیقه به‌دست آمد. سینتیک حذف آموکسی‌سیلین نیز بااستفاده‌از غشای PVDF/Cellulose/MgO بررسی شد. نتایج تأیید کرد که غشای PVDF/Cellulose/MgO یک جاذب بالقوه برای حذف آموکسی‌سیلین از آب آلوده است.

Keywords

• غشا
• آموکسی‌سیلین
• پلی‌وینیلیدین فلوراید
• نانوذرات اکسید منیزیم