Objawy zbieractwa patologicznego w wybranych zaburzeniach psychicznych. Przegląd możliwości terapeutycznych.

Abstract

Wstęp i cele. Zbieractwo patologiczne należy do kategorii zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i pochodnych. Choroba charakteryzuje się trudnością w wyrzucaniu przedmiotów przez chorego oraz silnym stresem i lękiem w sytuacji ich utraty. Rozpowszechnienie zbieractwa patologicznego wśród społeczeństw Europy oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki oceniane jest na 2-6%. Podstawą leczenia zbieractwa patologicznego jest psychoterapia, głównie w postaci terapii poznawczo-behawioralnej. Farmakoterapia ma natomiast dyskusyjną skuteczność. Celem pracy jest przedstawienie powiązań między wybranymi schorzenia psychicznymi oraz zbieractwem patologicznym, a także możliwości terapeutycznych w przypadku ich współistnienia. Niniejsza praca stanowi przegląd literatury z lat 2013-2021. Opis stanu wiedzy. Przegląd piśmiennictwa pozwala na zauważenie wielu powiązań psychopatologicznych pomiędzy wybranymi schorzeniami psychicznymi a zbieractwem patologicznym. Objawy zbieractwa czasami występują w towarzystwie takich zaburzeń psychicznych jak depresja, zaburzenia ze spektrum autyzmu, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zaburzenia psychotyczne oraz otępienia. Obecność objawów zbieractwa wpływa na przebieg tych schorzeń oraz ich leczenie. Podsumowanie. Zbieractwo patologiczne należy do jednostek rzadkich oraz opornych na leczenie, zwłaszcza jeżeli towarzyszy innym chorobom psychicznym. Pomimo istnienia pozytywnych doniesień w literaturze o sposobach leczenia w stanach ich współistnienia, wymagane są kolejne badania z większą ilością uczestników aby potwierdzić ich skuteczność.