بررسی میزان شیوع پاروویروس (CPV) در سگ های اسهالی، ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی اهواز

Abstract

این مطالعه جهت تعیین میزان شیوع پاروویروس، در سگ های ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی اهواز، در استان خوزستان انجام شده بود. نمونه های مدفوع از 78 قلاده سگ اسهالی در طول سال های 86 – 1384 بدست آمده بود. سگ های تحت مطالعه به 2 گروه سنی (کمتر و بیشتر از 6 ماه)، 4 نژاد مختلف (تریر، ژرمن شفرد، دوبرمن پینچر و مخلوط) و بر اساس علائم بالینی به 2 گروه (اسهال هموراژیک و غیر هموراژیک)، با استفاده از آزمون دقیق فیشر تقسیم بندی شدند. میزان شیوع عفونت بر علیه آنتی ژن پاروویروس (تیپ های 2a یا 2b) در این سگ ها 7/16% (13 تا از 78 مورد)، با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافی بدست آمد و این نشان می دهد که ویروس در اکوسیستم موجود است. شیوع عفونت در سگ های کمتر از 6 ماه 95/21% (9 تا از 41 مورد) و در نژادهای تریر 31/26% (5 تا از 19 مورد) و ژرمن شفرد 21% (4 تا از 19 مورد) بیشتر بود اما تفاوت معنی داری مابین جنس های مختلف، گروه های سنی و مابین نژادها دیده نشد (05/. P). تابلوی خونی در بیشتر سگ های مبتلا به پاروویروس به صورت لکوپنی، لنفوپنی و نوتروپنی بود.

Keywords

• پاروویروس
• ایمونوکروماتوگرافی
• اسهال
• سگ
• اهواز