Onnodige slechtziendheid onder ouderen in zorginstellingen: lessen uit een interventieproject in de regio Den Bosch

Abstract

Introductie Veel ouderen in zorginstellingen in Nederland zijn onnodig blind of slechtziend (visus <0,3). Zij vallen vaker, zijn vaker depressief en hebben meer zorg nodig. In dit interventieproject werden slechtziende bewoners geïdentificeerd en doorverwezen voor adequate oogzorg. Het doel van het onderzoek is evaluatie van de interventie, waaronder validatie van de screening, bepalen van prevalentie en oorzaken van visuele beperkingen en bepalen van resultaten van de behandeling. Daarnaast wordt ook de effectiviteit van de zorgketen geëvalueerd. Materiaal en methode Aan 640 bewoners werd een eenvoudige oogscreening aangeboden en 210 van hen werden verwezen, via hun huisarts, naar de optiek (10), oogarts (98) of revalidatie-instelling (1). Resultaten De uitval in dit onderzoek was fors. De prevalentie van slechtziendheid (24%) was lager dan in vergelijkbare studies. Van de onderzochte bewoners had 51% cataract. Uiteindelijk zijn 17 (8,1%) van de 210 verwezen bewoners behandeld door de oogarts en negen (4,3%) naar een optiekzaak verwezen. Knelpunten in de effectiviteit van de zorgketen werden geïdentificeerd. Discussie Visusscreening in zorginstellingen voor ouderen is goed uitvoerbaar en zinvol. De organisatie van de zorgketen dient korter en eenvoudiger te worden. Daarmee zal de effectiviteit van deze interventie, en daarmee de kwaliteit van leven van veel bewoners, verbeteren.

Keywords

• oogscreening
• ouderen
• slechtziendheid
• vermijdbare blindheid
• zorginstellingen
• zorgketen