مقاله تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر شاخص‌های تنسنجی، آتروژنیک پلاسما و برخی عوامل خطرزای قلبی-عروقی در کارمندان غیرفعال

Abstract

زمینه و هدف امروزه سبک زندگی کم‌تحرک با شیوع بیماری‌های مختلف و اختلالات متابولیکی همراه است. شاخص آتروژنیک پلاسما (AIP) می‌تواند به عنوان یکی از معیارهای پیش‌بینی‌کننده مهم بیماری‌های کرونری قلب در نظر گرفته شود. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر شاخص‌های تن‌سنجی، آتروژنیک پلاسما و برخی عوامل خطرزای قلبی عروقی در مردان غیرفعال بود. مواد و روش‌ها در این تحقیق نیمه‌تجربی40 کارمند غیرفعال با میانگین±انحراف‌معیار سن 8/97±36/17 سال و شاخص توده بدن 4/12±26/60 کیلوگرم بر متر مربع به صورت داوطلبانه و پس از اخذ رضایت‌نامه آگاهانه به مدت هشت هفته (هر هفته سه جلسه و به مدت 45 تا 60 دقیقه) در فعالیت دو با شدت 70 درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. نمونه‌های خونی قبل و بعد از تمرین جهت اندازه‌گیری متغیرهای سرمی گرفته شد. داده‌ها به وسیله آزمون آماری تی زوجی در سطح 0/05>P تحلیل شدند. یافته‌ها یافته‌ها نشان داد پس از هشت هفته فعالیت ورزشی، درصد چربی بدن (0/04=P)، کلسترول (0/001=P)، نسبت کلسترول به لیپوپروتئین پرچگال (0/001=P)، نسبت لیپوپروتئین کم‌چگال به لیپوپروتئین پرچگال (0/03=P)، نسبت تری‌گلیسرید به لیپوپروتئین پرچگال (0/01=P) و آپولیپوپروتئین B (0/001=P) کاهش معنی‌داری یافتند. همچنین مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی (0/010=P) و لیپوپروتئین پرچگال (0/011=P) پس از هشت هفته شرکت در فعالیت هوازی افزایش معنی‌داری پیدا کرد.نتیجه‌گیری به نظر می‌رسد افزایش در سطوح فعالیت بدنی در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی مؤثر باشد. همچنین می‌توان بر فعالیت بدنی به عنوان یک اقدام حمایتی برای برخوردار بودن از سبک زندگی سالم‌تر در جامعه به‌ویژه در میان کارمندان و افراد غیرفعال تأکید کرد.

Keywords

• ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻫﻮازی
• پروفایل چربی
• آپولیپوپروتئین
• بیماری‌های قلبی عروقی