Komunikacyjny wymiar performansu kulturowego

Abstract

W niniejszym artykule naszkicowano główne definicje performansu oraz wybrane teorie performatywności. Nakreślony został interdyscyplinarny zakres badań nad performansem. Wyróżniono aspekt medialny i komunikacyjny performansu kulturowego jako nośnika tradycji, uwzględniając procesy i akty komunikacyjne na przykładzie sztuki teatru. Wskazano również na możliwości zastosowania teoretycznych analiz zjawiska performatywności w praktyce teatralnej. Artykuł opisuje teatr jako medium ludzkie, którego twórcą, narzędziem, a zarazem tworzywem jest aktor, a także charakteryzuje rolę ciała oraz interakcji w kształtowaniu komunikatu scenicznego. Autorka podjęła próbę wyodrębnienia komunikacyjnych aspektów działania w teatrze, zwracając uwagę na postępującą depersonalizację w doświadczeniu komunikacji międzyludzkiej, traktując teatr jako model ludzkich zachowań. The following article outlines the main definitions of performance art and selected theories of performativity. he interdisciplinary range of research into performance art has been framed. The media and communicative aspects of cultural performance art as a means of conveying tradition have been highlighted, including communicative processes and acts on the example of theatre art. Moreover, the author indicated the possibilities to use the theoretical analyses of the phenomenon of performativity in theatre practice. The article depicts theatre as a human medium, whose creator, tool, and at the same time material is an actor, and also characterizes the role of the body and interactions in the shaping of stage communication. The author attempted to distinguish the communicative aspects of activity in theatre, drawing attention to the progressing depersonalization in experiencing interpersonal communication, treating theatre as the model of human behaviours.