بررسی رابطه بین کیفیت تجارب یادگیری با استرس علمی و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان

Abstract

هدف پژوهش بررسی تأثیر کیفیت تجارب یادگیری بر استرس علمیو احساس خودکارآمدی پژوهش دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود. روش پژوهش مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه تحقیق شامل 268 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی، انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس‌های کیفیت تجارب یادگیری، استرس علمیو احساس خودکارآمدی پژوهش بود که پس از محاسبه روایی و پایایی آن‌ها، بین نمونه­ توزیع و داده‌ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که کیفیت تجارب یادگیری دانشجویان تأثیر مثبت و معناداری بر خودکارآمدی پژوهشی و تأثیر منفی و معناداری بر استرس علمی دارد. همچنین استرس علمی تأثیر منفی و معناداری بر خودکارآمدی پژوهشی دارد. که این نتایج حاکی از روابط معنادار بین کیفیت تجارب یادگیری، استرس علمی و خودکارآمدی پژوهشی می‌باشد و این بیانگر آن است که رابطه بین کیفیت تجارب یادگیری با خودکارآمدی پژوهشی آنان به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم با واسطه استرس علمی می‌باشد.

Keywords

• کیفیت تجارب یادگیری
• استرس علمی
• احساس خودکارآمدی پژوهشی
• دانشجویان