تأثیر کشت مخلوط افزایشی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین (Zea mays L. var. Saccharata) و ماش Vigna radiate L.)) و وزن علف‌های هرز

Abstract

به‌منظور بررسی تاثیر کشت مخلوط افزایشی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین (Zea mays L. var. Saccharata) و ماش (Vigna radiate L.) در شرایط کنترل و عدم کنترل علف‌های هرز، آزمایشی در مزرعه‌ای واقع در شهرستان چرام استان کهگیلویه و بویراحمد در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل دو فاکتوره در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل سیستم‌های کشت با نسبت‌های مختلف کشت مخلوط افزایشی ذرت شیرین و ماش (افزایش 20، 40، 60 و 80 درصد تراکم بهینه ماش، به تراکم بهینه ذرت) و همچنین کشت خالص هر دو گونه بود. فاکتور دوم نیز شامل دو سطح کنترل و عدم کنترل علف‌های هرز بود. در این آزمایش عملکرد و اجزای عملکرد هر دو گیاه و وزن خشک علف‌های هرز اندازه‌گیری شد و در نهایت با استفاده از شاخص‌ نسبت برابری زمین، سودمندی کشت مخلوط نسبت به تک-کشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد دانه‌ کنسروی ذرت شیرین (7/7983 کیلوگرم در هکتار) از کشت مخلوط ذرت+40 درصد تراکم ماش حاصل گردید. در تمامی نسبت‌های مخلوط وزن خشک علف‌های هرز کمتر از کشت خالص دو گونه ذرت شیرین و ماش بود. تمامی تیمارهای مخلوط افزایشی دارای نسبت برابری بالای یک داشتند و بیشترین سودمندی بر اساس این شاخص مربوط به تیمار مخلوط ذرت با 80 درصد ماش بود که البته تفاوت معنی‌داری با تیمارهای ذرت به‌همراه 40 و 60 درصد ماش نداشت.

Keywords

• رقابت
• شاخص برداشت
• عملکرد دانه کنسروی
• نسبت برابری زمین