اثر سولفات سدیم و یون کلر بر خواص بتن‌های حاوی میکروسیلیس و زئولیت و مقایسه آن با بتن معمولی

Abstract

کاربرد روزافزون بتن و دسترسی آسان به این مصالح سبب شده ‌‌است در محیط‌های متنوعی استفاده شود. سازه‌های بتنی در محیط‌هایی با درصد خورندگی بالا، دچار خسارات‌های غیرقابل جبران می‌شوند. از این‌رو، مطالعه برروی بتن و ارتقای قابلیت‌های آن ‌که در این شرایط مساعد باشد، اهمیت بسزایی دارد. این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر شرایط خورندگی ناشی از یون کلر و نمک سولفات سدیم بر روی بتن حاوی ماده افزودنی پودر زئولیت و همچنین میکروسیلیس نسبت به بتن معمولی انجام شده ‌است. پس از ساخت سه نوع بتن شامل بتن معمولی، بتن حاوی پودر زئولیت و بتن حاوی میکروسیلیس، خواص فیزیکی سه نوع بتن شامل تخلخل موثر، درصد افت وزنی، میزان جذب آب و سرعت امواج طولی و همچنین خواص مکانیکی شامل مقاومت فشاری تک‌محوری و مقاومت کششی برزیلی بتن‌ها مورد بررسی قرار گرفته ‌است. بتن‌های پوزولانی با میزان جایگزینی 10 درصد پودر زئولیت و یا میکروسیلیس به جای سیمان بتن به مدت 15 روز در محیط خورنده نمک سولفات سدیم و یون کلر قرار گرفت و نتایج حاصل با شرایط آب غیرخورنده مقایسه شد. نتایج حاصل از این مطالعه داد که بتن‌های حاوی پوزولان میکروسیلیس و یا پودر زئولیت در شرایط محیطی خورنده و غیرخورنده نسبت به بتن معمولی عملکرد بهتری داشتند به نحوی که در نمونه‌های حاوی پوزولان اعم از میکروسیلیس و پودر زئولیت، تخلخل موثر و میزان جذب آب کاهش و سرعت امواج طولی، مقاومت کششی برزیلی و مقاومت فشاری تک محوری نسبت به بتن معمولی افزایش یافته است. در محیط خورنده، کاهش مقاومت کششی برزیلی بتن معمولی، بتن حاوی میکروسیلیس و بتن حاوی زئولیت به ترتیب 07/8، 29/1 و 48/0 درصد و کاهش مقاومت فشاری تک محوری بتن معمولی، بتن حاوی میکروسیلیس و بتن حاوی زئولیت به ترتیب 20/15، 23/3 و 22/1 درصد نسبت به شرایط آب غیرخورنده است. نتایج آزمایش حاکی از آن است که عملکرد بتن حاوی زئولیت در شرایط خورنده و غیرخورنده از سایر بتن‌ها بهتر است.

Keywords

• بتن
• میکروسیلیس
• پودر زئولیت
• خواص فیزیکی- مکانیکی
• شرایط خورنده