اثربخشی گروه‌درمانی شناختی بر امید به زندگی و افسردگی زنان مبتلا به سرطان سینه

Abstract

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رویکرد گروه‌درمانی شناختی بر کاهش میزان افسردگی و افزایش امید به زندگی در زنان مبتلا به سرطان سینه مراجعه‌کننده به مراکز بیمارستانی شهر کرمانشاه صورت گرفت. به همین منظور، تعداد 24 نفر از زنان مبتلا به سرطان سینه مراجعه‌کننده به بیمارستان امام رضا (ع) شهر کرمانشاه که مدت 4 ماه از شیمی‌درمانی آن‌ها گذشته است. روش: روش نمونه‌گیری در دسترس، پس از مصاحبه بالینی انتخاب گردیدند و در دو گروه 12 نفری کنترل و آزمایش به‌صورت تصادفی جایگزین شدند سپس همه 24 نفر به‌وسیله ابزارهای پژوهش ازجمله مقیاس افسردگی بک ـ امید به زندگی میلر مورد آزمایش قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش، 12 جلسه در مداخلات گروه‌درمانی رفتاری ـ شناختی شرکت کردند و این در حالی بود که گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. در پایان دوباره آزمون‌ها برای همه افراد نمونه 24 نفر اجرا گردید. پس از گردآوری پرسشنامه‌ها، داده‌های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و به‌وسیله نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که درمان رفتاری ـ شناختی به شیوه گروهی در سطح معناداری (01/ 0p≤) در کاهش افسردگی زنان مبتلا به سرطان سینه مؤثر بوده است 90/69f= همچنین، در (01/ 0p≤) باعث افزایش امید به زندگی در این بیماران گردیده است 32/71 f=. نتیجه گیری: این نتایج بیان می کند که اثربخشی رویکرد گروه‌درمانی شناختی بر کاهش میزان افسردگی و افزایش امید به زندگی در زنان مبتلا به سرطان سینه مؤثر است.

Keywords

• سرطان سینه
• افسردگی
• امید به زندگی
• گروه‌درمانی