Ṭibb-i Tavānbakhshī (Jun 2017)
تاثیر استفاده از بالشتک های بادی، بر حرکات کلیشه ای کودکان مبتلا به اختلال با اتیسم به روش ABA
Abstract
مقدمه واهداف اختلال اتیستیک در سالهای اولیه کودکی به شکل تخریب کیفی در تعامل اجتماعی و الگوهای تکراری و کلیشهای در رفتار و علایق و فعالیتها ظهور میکند. برخی محققین دلیل الگوهای کلیشهای در رفتار این کودکان را نوعی نارسایی حسی در برابر محرکات حسی در نظر میگیرند. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر استفاده از بالشتکهای بادی لاستیکی"O" شکل جهت نشستن (که نوعی استراتژی پردازش حسی میباشد) در حرکات کلیشهای کودکان اتیسم 4 تا 14سال است. مواد و روشها مطالعه حاضر با طرح تک موردی به روش ABA، در مرکز توانبخشی زیر 14سال خورشید، روی 4 کودک، در طی پنج هفته متوالی انجام شد و با استفاده از روش فیلمبرداری، نوع و تعداد دفعات تکرار حرکات کلیشهای، قبل، حین و بعد از استفاده از بالشتک با مشاهده فیلمهای ضبط شده بررسی شد. یافتهها یافتههای پژوهش حاضر نشان داده است استفاده از این بالشتکها در زمانیکه کودک روی بالشتک بادی نشسته (فاز B)، باعث کاهش حرکات کلیشهای و افزایش همکاری کودک با مربی شده است و بعد از برداشتن این بالشتک (فاز A) تعداد حرکات کلیشهای مشابه قبل از استفاده از بالشتک (فاز A) شده است، اما در یک شرکتکننده نتیجه دقیقا عکس سایر شرکتکنندگان بود. نتیجه گیری بر اساس نتایج مطالعه حاضر، استفاده از این بالشتکها میتواند حرکات کلیشهای را در کودک اتیسم، در زمانیکه کودک روی بالشتک بادی نشسته است، کاهش دهد و بعد از برداشتن آن و نشستن روی صندلی معمولی، میزان حرکات کلیشهای تقریبا به حالت قبل از استفاده از بالشتکها شود که البته با کنترل عوامل خارجی تاثیرگذار بر میزان حرکات کلیشهای، نیاز به بررسی بیشتر در این زمینه میباشد.
