بررسی اثرات کشنده و زیرکشنده‏ حشره ‏کش ‏های تیودیکارب و هگزافلومورون بر زنبور پارازیتویید تخم، Trichogramma brassicae Bezde. در شرایط آزمایشگاهی

Abstract

در این پژوهش اثرات کشنده و زیرکشنده‏ فرمولاسیون‏ های تجاری دو حشره‏ کش تیودیکارب و هگزافلومورون بر زنبورTrichogramma brassicae Bezde بررسی شد.‏ هر دو حشره‏ کش موجب بروز تلفات معنی‏ دار و کاهش طول عمر و قدرت پارازیتیسم زنبور شدند، اما شدت تاثیر تیودیکارب از هگزافلومورون بیش‏تر بود. غلظت‏های مختلف تیودیکارب در هر دو روش خوراکی و تماسی موجب بروز صد درصد تلفات در جمعیت زنبورهای نر و ماده شدند و فرو بردن تخم‏ های پارازیته شده‏ میزبان درون غلظت توصیه‏ شده‏ این حشره ‏کش موجب مرگ و میر 3/87 درصد پیش‏ شفیره‏ های زنبور گردید. در مقابل، غلظت توصیه شده‏ هگزافلومورون در روش‏های خوراکی و تماسی به ترتیب موجب بروز 1/38 و 3/24 درصد تلفات در جمعیت زنبورهای ماده شد و فرو بردن تخم‏ های پارازیته‏ شده‏ میزبان درون غلظت توصیه‏ شده‏ این حشره ‏کش موجب 9/62 درصد تلفات در پیش ‏شفیره‏ ها گردید. فرو بردن تخم‏ های سالم میزبان درون غلظت‏های توصیه‏ شده‏ تیودیکارب و هگزافلومورون درصد پارازیتیسم آن‏ها را به ترتیب 8/55 و 6/43 درصد کاهش داد. بر اساس استانداردهای سازمان بین‏المللی کنترل بیولوژیک، حشره‏کش تیودیکارب در هر دو روش خوراکی و تماسی در گروه حشره‏ کش‏ های مضر و هگزافلومورون در گروه حشره‏ کش‏ های کم‏ ضرر طبقه‏ بندی گردید. بنابراین، هگزافلومورون به دلیل اثرات منفی کم‏تر روی زنبور T. brassicae، برای استفاده در برنامه‏ های کنترل تلفیقی آفات بالپولکدار به‏ ویژه کرم غوزه‏ پنبه در شمال ایران مناسب‏تر از تیودیکارب می‏ باشد.

Keywords

• اثرات جانبی
• حشره‏ کش
• کنترل بیولوژیک