Ṭibb-i Tavānbakhshī (Mar 2021)
بازنمایی دستور زبان داستان در گفتمان روایی دانش آموزان سندرم داون آموزش پذیر فارسی زبان
Abstract
مقدمه و اهداف سندرم داون اختلال ژنتیکی است که میتواند در اکثر موارد همراه با اختلال هایی همچون شناختی، رشدی و زبانی باشد. یکی از اختلال های تاثیرگذار در روند رشد و زندگی اجتماعی افراد مبتلا به سندرم داون در سطح گفتمان روایی نمود پیدا میکند. گفتمان روایی یکی از مهارت هایی است که نقش بسیار مهمی در تعامل های روزمره و حتی پیشرفت تحصیلی و شغلی افراد دارد. از آنجایی که این سطح از مهارت مستلزم فراخواندن و به کارگیری همزمان مهارت های شناختی و زبانی است، درک و تولید آن میتواند برای افراد مبتلا به سندرم داون چالش برانگیز باشد؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی درک و تولید گفتمان روایی دانش آموزان آموزشپذیر فارسی زبان سندرم داون بر اساس الگوی دستور زبان است. مواد و روشها در پژوهش حاضر، بررسی بازنمایی دستور زبان داستان در سطح گفتمان روایی دانش‌آموزان سندرم داون آموزشپذیر فارسی زبان بر اساس الگوی دستور زبان داستان مطرح شده توسط گلدمن و وارن هاگن انجام شد. به این منظور، 20 دانشآموز سندرم داون آموزش پذیر (10 دختر و 10 پسر) با سن تقویمی 10 تا 24 سال (سن عقلی 10 تا 12 سال) و گروه کنترل شامل 20 دانش آموز عادی (10 دختر و 10 پسر) با سن تقویمی 10 تا 12 سال در آزمون درک و تولید گفتمان روایی بر اساس دستور زبان داستان شرکت داشتند. داده های گردآوری شده ابتدا بررسی و توصیف شد. سپس، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و با به کارگیری آزمون تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها یافته ها نشان داد تفاوت معناداری در درک و تولید دستور زبان داستان توسط دانش‌آموزان عادی و دانش‌آموزان سندرم داون آموزش پذیر وجود داشت. به طوری که عملکرد دانش‌آموزان سندرم داون آموزش پذیر در درک و تولید گزاره های دستور زبان داستان به طور معناداری (0/05>P) ضعیف تر از دانش آموزان عادی بود. با این حال، دانش آموزان سندرم داون آموزش پذیر پایان داستان (یعنی، آخرین گزاره) را بهتر از دیگر گزاره های داستان درک و تولید کردند. نتیجه گیری به نظر می‌رسد عملکرد ضعیف دانش‌آموزان سندرم داون آموزش پذیر در درک و تولید دستور زبان داستان میتواند مرتبط با ضعف های شناختی و زبانی آنها باشد.
Keywords
