Āsīb/shināsī-i Darmāngāhī-i Dāmpizishkī (Oct 2018)
بررسی تاثیر مصرف ساکارومایسس سرویزیه فعال و غیرفعال و ترکیب آن‌ها بر عملکرد، سطوح آنتیاکسیدانی و شاخص پراکسیداسیون چربی در سرم خون بلدرچین ژاپنی
Abstract
باتوجه بهاینکه تاثیرات مختلف پروپیوتیکها، پره‌بیوتیکها و سینبیوتیکها بر میزان تولید و رشد در جوجه‌های گوشتی بیان شده است، لذا هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پروبیوتیک، پره‌بیوتیک و مخلوطی از آن دو بر عملکرد، سطوح آنتیاکسیدانی و شاخص پراکسیداسیون چربی در بلدرچین‌های ژاپنی بود. بدینمنظور، تعداد 192 قطعه جوجه یکروزه بلدرچین ژاپنی بهطور تصادفی به 4 گروه با 4 تکرار 12 قطعه‌ای به صورت مخلوط تقسیم و به مدت 42 روز ارزیابی گردیدند. گروه شاهد فقط جیره پایه دریافت کرد، ولی در گروه دوم (گروه پروبیوتیک) مخمر ساکارومایسس سرویزیه فعال بهمیزان یک گرم در کیلوگرم دان، در گروه سوم (گروه پره‌بیوتیک) مخمر ساکارومایسس سرویزیه غیرفعال بهمیزان نیم گرم در کیلوگرم دان و در گروه چهارم (گروه سین‌بیوتیک) نیم گرم مخمر ساکارومایسس سرویزیه+250 میلی‌گرم از مخمر ساکارومایسس سرویزیه غیرفعال در کیلوگرم دان به جیره پایه اضافه گردید. نتایج نشان داد کهمیانگین سطح سرمیمالوندیآلدئید (MDA) فقط در جنس نر بین گروههای مختلف دارای اختلاف معنی‌دار بود (05/0p). همچنین گروه چهارم با بیشترین میزان MDA با گروه سوم با کمترین میزان MDA، دارای اختلاف معنی‌دار بود (05/0p). میانگین سطح ظرفیت آنتیاکسیدانی تام (TAC) در گروههای مورد مطالعه تفاوت معنی‌داری نداشت. از طرف دیگر میانگین میزان مصرف خوراک و میانگین وزن بدن در کل دوره نگهداری در گروههای دوم و سوم نسبت به گروه شاهد افزایش و میزان ضریب تبدیل غذایی نیز در گروههای مذکور نسبت به گروه شاهد و سین‌بیوتیک کاهش معنی‌داری داشت. بهترین میزان بازده لاشه نیز در گروه پره‌بیوتیک مشاهده شد. پروبیوتیک و پره‌بیوتیک مورد استفاده تنها در عملکرد بلدرچین ژاپنی تاثیر مثبتی داشتند، ولی تاثیر مشخصی بر سطح سرمی MDA وTAC سرم خون بلدرچین‌های ژاپنی نشان ندادند.
