رشد طرح‌ریزی حالت راحت پایانی در یک تکلیف دست‌کاری

Abstract

تمایل به بیشینه‌کردن آسانی وضعیت‌های دست و بازو در پایان اجرای تکالیف حرکتی دست‌کاری ساده به‌جای شروع حرکت، با عنوان اثر حالت یا وضعیت راحت/آسان پایانی تعریف شده است. از این ویژگی به عنوان معیاری برای ارزیابی آثار رفتاری طرح‌ریزی عمل استفاده شده است. هدف از این پژوهش ارزیابی روند رشدی طرح‌ریزی حرکت گروهی از کودکان پسر سالم رشدی با دامنة سنی سه تا 10 سال (میانگین 25/2±06/6 سال؛ تعداد = ۹۷) و مقایسة آن با یک گروه از مردان جوان 18 تا 24 سال (میانگین 13/2±70/20 سال؛ تعداد =20) بود. شرکت‌کنندگان یک تکلیف طرح‏ریزی حرکت (تکلیف شمشیر) را اجرا کردند که در آن یک شمشیر اسباب‌بازی چوبی را می‌گرفتند و درون یک شکاف جا می‌دادند. درصد رعایت وضعیت‌های راحت پایانی در جهت‌های کنترل و مهم ارزیابی شد. نتایج، اثر سن را در افزایش درصد رعایت وضعیت‌های راحت پایانی در موقعیت‌های مهم مشخص کرد؛ به این صورت که کودکان بزرگ‌تر بیشتر از کودکان کوچک‌تر حالت راحت پایانی را نشان دادند و از میان آنها، کودکان 10 ‌ساله در رعایت حالت راحت پایانی به سطح حساسیت مشابه بزرگ‌سالان رسیدند. این پژوهش درمجموع نشان داد در کودکان حساس‌بودن نسبت به رعایت حالت راحت پایانی مشابه بزرگ‌سالان، تا 10 ‌سالگی رشد می‌کند.

Keywords

• طرح‏ریزی عمل/حرکت‌
• دست‌کاری شیء
• رشد حرکتی
• کنترل حرکتی