بررسی مقایسه‌ای مهارت‌های نحوی کودکان کم‌شنوا و شنوای فارسی زبان پیش دبستانی

Abstract

مقدمه: بررسی مهارت‌هاي نحوي کودکان آسيب ديده شنوايي از حوزه‌هاي مورد توجه آسيب‌شناسان گفتار و زبان است. در اين مطالعه ميانگين طول گفته، نوع و تعداد الگوهاي خطاي گفتار كودكان كم‌شنوا در دو نوع نمونه گفتار ( آزاد و توصيفي) با همتايان شنوايشان مقايسه شد. مواد و روش‌ها: در این پژوهش مقطعی- توصیفی- تحلیلی، 16 کودک شنوا و 9 کودک کم‌شنوای 48 تا 72 ماهه تک زبانه و فارسی زبان از دو مرکز توان‌بخشی و مهدهای کودک شهر تهران به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داده‌های گفتار توصیفی با روش بازگویی داستان و توصیف تصویر و داده‌های گفتار آزاد از طریق پرسش‌های مکمل جمع‌آوری شد. تحلیل زبانی داده‌های جمع‌آوری شده، به دو روش كمي و كيفي مبتني بر صداي ضبط شده صورت پذيرفت. تحلیل آماری داده‌هاي به دست آمده با استفاده از آزمون‌هاي پارامتريك و غیر پارامتريك و Mann-Whitney U و t انجام شد. يافته‌ها: تحلیل داده‌هاي زباني بین دو گروه کم‌شنوا و شنوا حاكي از تفاوت معنی‌دار میانگین طول گفته (MLU) بر حسب تکواژ در هر دو نوع گفتار آزاد و توصیفی بوده (به ترتیب 002/0 = P و 001/0 > P). مقایسه میانگین كل خطاها هم در گفتار آزاد و هم در گفتار توصيفي بین دو گروه تفاوت معنی‌داری نشان داد (به ترتیب 003/0 = P و 001/0 > P). در گفتار توصیفی کودکان کم‌شنوا بیشترین خطای دستوری حذف نادرست و در کودکان شنوا انتخاب نابجا بود (به ترتیب 5/48 درصد و 2/38 درصد) و در گفتار آزاد بیشترین خطای هر دو گروه شنوا و کم‌شنوا حذف نابجای دستوری بود (به ترتیب 4/47 درصد و 8/38 درصد). نتیجه‌گیری: در مطالعه بين گروهي کودکان کم‌شنوا علاوه بر MLU کوتاه‌تر به وي‍‍ژه در گفتار آزاد نسبت به شنواها از نظر داشتن نوع خطاهای صرفی و نحوی نیز با آنان تفاوت معنی‌داری نشان دادند. کلید واژه‌ها: زبان فارسي، كودكان، کم‌شنوايي، میانگین طول گفته، مهارت‌های نحوی