مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Jan 2017)
ارزیابی مقایسه‌ای سطح ادراری آفلاتوکسین M1 در افراد مبتلا به Hepatitis C Virus (HCV) و افراد سالم
Abstract
مقدمه: آفلاتوکسین‌ها، متابولیت ثانویه‌ی گونه‌های سکشن فلاوی (Aspergillus section flavi) می‌باشند. آفلاتوکسین B1، (AFB1 یا Aflatoxin B1) هپاتوکارسینوژن، تراتوژن و موتاژن است. آفلاتوکسین M1 (AFM1)، فرم هیدروکسیله شده‌ی AFB1 است. با توجه به اثرات تخریبی کبد در اثر هپاتیت و آفلاتوکسین، این مطالعه با هدف ارزیابی میزان میانگین سطح ادراری AFM1 در دو گروه افراد سالم (گروه شاهد) و مبتلایان به ویروس هپاتیت C (HCV یا Hepatitis C virus) (گروه مورد) انجام گرفت. روش‌ها: از 71 فرد مبتلا به HCV و 71 فرد سالم نمونه‌ی خون و ادرار گرفته شد. نمونه‌ی ادرار به روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) از نظر میزان AFM1 مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌ی خون از نظر آنزیم‌های Serum glutamic-oxaloacetic transaminase (SGOT)، Serum glutamic-pyruvic transaminase (SGPT)، آلکالن فسفاتاز، بیلی‌روبین توتال و بیلی‌روبین دایرکت بررسی شد. یافته‌ها: 57/29 درصد از افراد گروه مورد و 57/19 درصد از افراد گروه شاهد در ادرار خود دارای AFM1 بودند. میانگین AFM1 افراد مبتلا به HCV، معادل 45/2 پیکوگرم بر میلی‌لیتر و میانگین AFM1 موجود در ادرار گروه شاهد 66/1 پیکوگرم بر میلی‌لیتر به دست آمد. نتایج به دست آمده از سطح AFM1 در دو گروه دارای تفاوت معنی‌داری بود (050/0 = P). غلظت سرمی SGPT و آلکالن فسفاتاز در افراد گروه مورد دارای AFM1 بیشتر از افراد فاقد AFM1 بود و این تفاوت غلظت معنی‌دار بود (012/0 = P). غلظت سرمی SGOT، بیلی‌روبین توتال و بیلی‌روبین مستقیم در دو گروه پیش‌گفته تفاوت معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: وجود AFB1 در مبتلایان به HCV ممکن است سبب تسریع پیشرفت بیماری مزمن کبدی گردد. از این رو، پیشنهاد می‌گردد با اصلاح الگوی مصرف مواد غذایی، از مصرف آفلاتوکسین‌ها جلوگیری گردد و در نتیجه، از سرعت پیشرفت فرم مزمن بیماری کاسته شود.
