The Critique of Judgment Kant's transcendental philosophy

Abstract

طرز نگرش غایت انگارانه که از زمان ارسطو به بعد بر اندیشة مغرب زمین سیطره یافت در دوران جدید از جانب بینش مکانیسنی به حاشیه رانده شد و شناخت علمی محدود به شناخت علیت فاعلی گردید، به‌گونه‌ای که واژة علت مترادف با علت فاعلی شد. کانت با طرح زمینه‌هایی برای نوعی از امکان برای علیت غایی در دو نقد اول و دوم، در نقد سوم خود جایگاه معینی برای نگرش غایت انگارانه در زیباشناسی و در قلمروی موجودات زنده آلی قائل می‌شود و علاوه بر آن، به مدد قوه حکم، حوزه‌ی عقل نظری و عملی را نیز به هم پیوند می‌دهد. این نوشتان در صدد تبیین این جایگاه و کارکرد دوگانه نقد سوم است.