تأثیر مصرف مکمل اسید های آمینه ی شاخه دار بر نشانگرهای آسیب عضلانی به دنبال فعالیت برون گرا در بازیکنان بسکتبال مرد

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثرات مصرف مکمل اسید­های آمینۀ شاخه­دار بر نشانگر­های آسیب عضلانی به­دنبال فعالیت برون­­گرا در بازیکنان بسکتبال مرد می­باشد. بدین منظور، 26 ­بازیکنان مرد نخبۀ بسکتبال (با میانگین سنی 55/3±­04/29­ سال، ­وزن 98/8­±­54/89 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدنی 44/1­±­43/25 و درصد چربی بدن 60/3­±­30/14) به­شکل داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و به­طور تصادفی در دو گروه مکمل (13 نفر) و دارونما (13 نفر) قرار گرفتند. برنامۀ تمرینی شامل فعالیت برون­گرا (15 ست با 10 تکرار) بود. کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز، حداکثر انقباض ارادی و کوفتگی عضلانی به­عنوان نشانگر­های آسیب عضلانی پیش از آزمون، 24، 48، 72 و 96 ساعت پس از پروتکل تمرینی اندازه­گیری شدند که سطح معناداری آزمون­ها با استفاده از نرم­افزار تحلیل آماری اس.پی.اس.اس نسخۀ 18 کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. براساس نتایج، اثرات بین گروهی کاهش معناداری را در متغیرهای کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز و کوفتگی عضلانی در گروه مکمل اسید­های آمینۀ شاخه­دار در مقایسه با گروه دارونما نشان می­دهد. علاوه­بر­این،­بازیافت بیشتری در حداکثر انقباض ارادی گروه مکمل اسید­های آمینۀ شاخه­دار در مقایسه با گروه دارونما مشاهده می­شود. همچنین، یافته­ها بیانگر آن است که مصرف مکمل اسیدهای آمینۀ شاخه­دار، نشانگر­های آسیب عضلانی ناشی از تمرینات برون­گرا را کمتر کرده و دورۀ بازیافت پس از تمرینات شدید عضلانی را کاهش می­دهد.

Keywords

• اسید آمینۀ شاخه‌دار
• آسیب عضلانی
• تمرین برون‌گرا
• بازیکنان بسکتبال