Kościół wobec starości. Perspektywa teologiczno-pastoralna

Abstract

Niebezpieczeństwo podziału między pokoleniami sprawia, że należy dziś zabiegać o nowy sposób myślenia o starości. Korygowanie negatywnych postaw wobec ludzi w podeszłym wieku jest zadaniem kulturowym i wychowawczym, które spoczywa na wszystkich pokoleniach. Odpowiedzialność za seniorów opiera się na wskazaniu im sensu starości. Ważne jest również, aby potrafili oni docenić ukryte w niej walory i odrzucić pokusę izolowania się od ludzi oraz przezwyciężyli rezygnację i poczucie nieprzydatności i beznadziei. Prezentowany artykuł był próbą spojrzenia na współczesny problem starzenia się społeczeństwa, które domaga się nowych wyzwań wobec narastającej liczby ludzi w podeszłym wieku. Nie można ulec pokusie wykluczenia tej grupy społecznej, lecz należy odnaleźć sposób na ich konkretne zaangażowanie w życiu wspólnotowym. Istotnym zadaniem jest także zorganizowanie dla nich pomocy, aby w ten sposób respektować godność osoby ludzkiej, przysługująca każdemu człowiekowi. Nie bez znaczenia jest również dostrzeżenie wymiaru transcendentnego, gdyż dla wierzącego seniora spojrzenie na śmierć związane jest z zapewnieniem Jezusa o życiu wiecznym.

Keywords

• ludzie starsi
• opieka duszpasterska
• Kościół i starsi