ZJAWISKO BEZROBOCIA A ZAGROŻENIE SPOŁECZNE

Abstract

Problematyka bezrobocia na trwałe stała się przedmiotem badań ekonomistów w wyniku wielkiego kryzysu z lat trzydziestych ubiegłego wieku, kiedy to w krótkim czasie stopa bezrobocia w większości krajów uprzemysłowionych wzrosła do poziomu przekraczającego 20%. Spowodowało to, że po obu stronach oceanu zaczęły powstawać modele teoretyczne bezrobocia, których celem było znalezienie odpowiedzi na przyczyny jego występowania oraz sposoby skutecznej z nim walki. Zjawisko zubożenia, które dotknęło dużą część populacji w Polsce, nie jest fikcją. Wywołało ono poczucie bezradności, wiktymizacji i niezadowolenia z sytuacji materialnej. Miało ono oczywiście ogromny wpływ na rodzinę i jej funkcjonowanie. Socjologowie podkreślają, że brak pracy wpływa na całe społeczeństwo. Bezrobotni są zauważalni w społeczeństwie, natomiast prawie każdy członek społeczności ma do czynienia z bezrobotnymi lub z konsekwencjami negatywnego zjawiska, jakim jest bezrobocie. Narasta powszechny lęk przed utratą pracy, a rynek pracy jest jednym z fundamentów porządku społecznego i jest analizowany przez pryzmat socjologiczny i ekonomiczny. Główną przyczyną bezrobocia jest bieda, która w wielu wypadkach jest spowodowana bezrobociem. W latach biedy i ubóstwa widać ścisły związek. W wypadku wzrostu stopy bezrobocia zwiększa się również poziom ubóstwa. Te kluczowe zagadnienia przedstawione są w niniejszym artykule. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie negatywnych, z punktu widzenia społecznogospodarczego, zjawisk wynikających ze zjawiska bezrobocia, zwłaszcza wśród osób młodych, absolwentów szkół (uczelni), którzy po ich ukończeniu nie mają perspektywy na podjęcie zatrudnienia.

Keywords

• bezrobocie, ubóstwo, ubóstwo rodzin