بررسی مؤلفه‌های اثرگذار بر امنیت غذایی خانوارهای روستایی در استان‌های ایران رهیافت پانل پروبیت کسری

Abstract

نقش تغذیه در سلامت جامعه و ارتباط آن با توسعه اقتصادی سبب شده است تا امنیت غذایی در بین اولویت­ها و­ اهداف برنامه‌های توسعه هر کشور قرار گیرد. تدوین و طراحی برنامه هدفمند به­منظور ارتقاء و بهبود وضعیت امنیت غذایی مستلزم شناسایی و سنجش میزان اثرگذاری مؤلفه‌های مؤثر بر آن است. ازاین‌رو، در این مطالعه مهم­ترین مؤلفه‌های اثرگذار بر امنیت غذایی خانوارهای روستایی در استان‌های ایران در دوره زمانی 1385-1398 با استفاده از روش پانل پروبیت کسری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان داد که متغیرهای ضریب جینی، تورم، مالیات سرانه و بیکاری، اثر منفی و معنی‌دار و متغیرهای درآمد سرانه و توسعه مالی اثر مثبت و معنی‌داری بر امنیت غذایی خانوارهای روستایی در استان‌های کشور داشته است. به­طوری­که با افزایش یک درصدی هریک از این متغیرها شاخص امنیت غذایی به ترتیب به میزان 0/07-، 0/17-، 0/99-، 0/06-، 0/84 و 0/13 درصد تغییر می­یابد. با توجه به اثر منفی مالیات سرانه بر امنیت غذایی و تأثیر منفی مالیات‌ بر توزیع درآمد و درآمد در دسترس و همچنین اثر منفی ضریب جینی بر امنیت غذایی و اثر توزیع درآمد بر آن، با بهبود ضریب جینی و افزایش درآمد در دسترس، ارتقاء امنیت غذایی میسر خواهد بود. ازاین‌رو، پیشنهاد می‌شود در راستای بهبود امنیت غذایی، با توجه به اثرگذاری مثبت ضریب توسعه مالی بر امنیت غذایی و همچنین افزایش درآمد در دسترس، دولت با توجه بیشتر به مناطق روستایی و کمتر توسعه‌یافته با اعطای تسهیلات و وام‌های ارزان ­قیمت و هدفمند، زمینه‌های افزایش سرمایه‌گذاری و درآمد و کاهش بیکاری و فقر را فراهم آورد.

Keywords

• امنیت غذایی
• تورم
• ضریب جینی
• توسعه مالی
• مناطق روستایی