Journal of Agricultural Science and Sustainable Production (Oct 2019)
اثر خاکپوش زنده بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد و برخی ویژگیهای مورفولوژیکی ارقام آفتابگردان (Helianthus annuus L.)
Abstract
به منظور ارزیابی تأثیر کشت شنبلیله به عنوان خاکپوش زنده بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی ویژگیهای مورفولوژیکی آفتابگردان (Helianthus annuus L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال زراعی 96-1395 اجرا شد. تیمارها شامل کشت شنبلیله به عنوان خاکپوش زنده در چهار سطح شاهد (بدون خاکپوش)، کشت شنبلیله پانزده روز قبل از کشت، همزمان با کشت و پانزده روز بعد از کشت آفتابگردان و سه رقم آفتابگردان فرخ، پروگرس و لاکومکا بود. نتایج نشان داد که استفاده از شنبلیله به عنوان خاکپوش زنده اثر معنیداری بر صفات قطر طبق، تعداد طبق در بوته، ارتفاع بوته، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی داشت و بیشترین قطر طبق (2/20 سانتیمتر)، تعداد طبق در بوته (04/2)، عملکرد دانه (3834 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیکی (14150 کیلوگرم در هکتار) با کشت همزمان خاکپوش زنده با آفتابگردان به دست آمد. کشت همزمان شنبلیله با آفتابگردان عملکرد دانه را در مقایسه با تیمار شاهد 39 درصد افزایش داد، در حالیکه کشت شنبلیله پانزده روز قبل از کشت آفتابگردان باعث کاهش 2 درصدی عملکرد دانه در مقایسه با تیمار شاهد شد. در بین ارقام مورد ارزیابی بیشترین عملکرد دانه (3426 کیلوگرم در هکتار) به رقم لاکومکا اختصاص یافت. با توجه به اثر تاریخ کاشت شنبلیله روی صفات آفتابگردان و پاسخ های متفاوت ارقام مورد مطالعه، به طورکلی کشت همزمان شنبلیله با رقم لاکومکا بیشترین عملکرد را در شرایط آب و هوایی محل آزمایش به همراه داشت.
