طراحی الگوی اعتماد درون‏‌سازمانی از طریق کنش جمعی در آموزش‏‌ و پرورش شهر تهران (با استفاده از تئوری داده‏بنیاد)

Abstract

توجه به مفهوم اعتماد در مدیریت از دهۀ 1980 شروع شده و درطی چند دهۀ گذشته از زوایا و رویکردهای مختلف مطالعه شده است. اعتماد عاملی حیاتی و ضروری برای موفقیت‌‏های فردی و سازمانی است. اعتماد درمیان افراد و کارکنان باعث ثبات وحدت و انسجام درون‌‏سازمانی، ارتقای کارایی، اثربخشی گروه‏‌ها، و زمینه‌‏ساز همکاری، مشارکت، و ارتباطات مؤثر است. این پژوهش با هدف طراحی الگوی اعتماد درون‏سازمانی از طریق کنش جمعی در آموزش‏وپرورش شهر تهران انجام شده است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ رویکرد پیمایشی ـ اکتشافی و از نوع تحقیقات کیفی است. جامعة آماری این پژوهش نُه نفر از خبرگان شامل مدیران ارشد آموزش ‏و پرورش شهر تهران و استادان و مشاوران برجستة حوزة مدیریت سازمان بودند که مورد مصاحبه عمیق قرار گرفتند. انتخاب خبرگان و مصاحبه با آن‏‌ها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت و سپس‏ متوقف شد. در این پژوهش، ازآن‏جا‏که از روش تئوری داده‌‌‏بنیاد استفاده شد، ابزار اصلی جمع‏آوری داده‏ها مصاحبة عمیق و غیرساختاریافته با خبرگان بود. سرانجام، پس از طی کدگذاری‏‌های سه‏‌گانة باز، محوری، و انتخابی، مدل مفهومی تحقیق طراحی شد. در این مدل سیزده مقوله شناسایی ‏شده است که در قالب متغیرهای علّی، محوری، زمینه‏ای، محیطی، راه‏بردی، و پیامدی دسته‌‏بندی شدند. یافته‏‌های پژوهش بیان‌‏گر آن است که آموزش ‏و پرورش شهر تهران درجهت تقویت اعتماد درون‏‌سازمانی می‌‏تواند از اهرمی به نام کنش جمعی در درون و میان لایه‏‌های ساختاری سازمان خود استفاده کند.

Keywords

• آموزش‏ و پرورش
• اعتماد
• تئوری داده‌بنیاد
• درون‏‌سازمانی
• کنش جمعی