اثر منبع نیتروژن غیر پروتئینی در جیره حاوی پروتئین زیاد و تعداد نوبت خوراک دهی بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های تخمیر و فعالیت آنزیم‌های میکروبی شکمبه در بره های پرواری

Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) در جیره حاوی پروتئین زیاد و تعداد نوبت خوراک­دهی بر عملکرد رشد، تخمیر و فعالیت آنزیم­های میکروبی شکمبه بود. از 28 رأس بره نر پرواری لری-بختیاری با دامنۀ سنی چهار تا پنج ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم در قالب آزمایش فاکتوریل ۲×۲ بر پایه طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار آزمایشی و هفت تکرار استفاده شد. جیره­های آزمایشی حاوی اوره یا بیورت (اوره حرارت داده شده) بودند که هرکدام به تعداد دو یا سه وعده در روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که هیچ یک از صفات تحت تأثیر آثار متقابل نوع منبع NPN و تعداد نوبت خوراک­دهی قرار نگرفتند (05/0P). غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در سه و شش ساعت پس از خوراک­دهی و فعالیت آنزیم‌های پروتئازی شکمبه در همه زمان‌های مورد بررسی برای جیره­های حاوی بیورت نسبت به اوره کاهش یافت (05/0>P). در زمان سه ساعت پس از خوراک­دهی، تغذیه با بیورت در مقایسه با اوره و نیز دفعات خوراک­دهی سه بار در مقایسه با دو بار در روز سبب افزایش غلظت استات، کل اسیدهای چرب فرار و فعالیت کربوکسی متیل سلولاز شکمبه شد (05/0>P). در کل، استفاده از بیورت به­عنوان یک منبع اوره آهسته‌رهش در جیره حاوی پروتئین زیاد، نسبت به اوره و با تغذیه سه بار در روز سبب بهبود عملکرد رشد و فراسنجه‌های تخمیر شکمبه بره‌های پرواری شد.

Keywords

• بره پرواری
• تعداد وعده خوراک دهی
• فراسنجه های شکمبه
• فعالیت آنزیمی
• نیتروژن غیر پروتئینی