شناسایی و اولویت بندی فازی پیشایندهای رضایت شغلی

Abstract

رضایت شغلی، بیانگر میزان نگرش مثبت یک کارمند در مورد به شغل خود است. رضایت شغلی عاملی است که به صورت گسترده در پژوهش‌های سازمانی مورد مطالعه قرار گرفته است. مدل‌های مختلفی برای ارزیابی رضایت شغلی ارائه شده است. پژوهش‌های مختلف عوامل متعددی را به عنوان عوامل موثر بر رضایت شغلی بررسی کرده‌اند. هدف از این پژوهش اولویت بندی عوامل موثر بر رضایت شغلی کارکنان با استفاده از تکنیک‌های تصمیم‌گیری چند‌شاخصه AHP و TOPSIS فازی است. در این پژوهش ابتدا با مطالعه پژوهش‌های انجام شده در خصوص رضایت شغلی عوامل موثر شناسایی و سپس با استفاده از روش تحلیل محتوا با آنتروپی شانون ده عاملی که دارای ضریب اهمیت بیشتری بودند انتخاب شدند. جامعه آماری پژوهش 10 نفر از خبرگان دارای سابقه فعالیت در حوزه منابع انسانی سازمان یا دارای تحصیلات مرتبط با رشته مدیریت منابع انسانی و رفتار سازمانی است. برای نظرسنجی از خبره در مورد مقایسه‌های زوجی و تعیین میزان اهمیت هر یک از عوامل در رضایت شغلی دو پرسش نامه در قالب عبارت‌های کلامی طراحی شده و پس از نظرسنجی از خبره‌ها به اعداد فازی تبدیل شدند. در آخر هم با استفاده از تکنیک‌های AHP و TOPSIS فازی این عوامل رتبه‌بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد از بین عوامل موثر بر رضایت شغلی مورد بررسی در این پژوهش عامل حقوق، امنیت شغلی و احساس عدالت بیشترین امتیاز را کسب کرده و عوامل روابط با همکاران و سرپرستان و محیط کار به عنوان عواملی شناخته شدند که کم‌ترین اهمیت را در ایجاد رضایت شغلی کارکنان دارند.