مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Feb 2015)
پلیمورفیسم تکرار GGC در ژن 1/GSPT3eRF و ارتباط آن با خطر ابتلا به سرطان کولورکتال
Abstract
مقدمه: سرطان کولورکتال، سومین علت مرگ ناشی از سرطان در بین مردان و چهارمین عامل در بین زنان در ایران میباشد. پروتئین 1GSPT/3eRF (عامل شمارهی 3 ختم ترجمهی یوکاریوتی) یک GTPase وابسته به 1eRF است که در یک کمپلکس واسطه سبب پایان ترجمه در یوکاریوتها میشود. علاوه بر نقش آن در پایان ترجمه، عامل ختم یوکاریوت شمارهی 3 (3eRF) در چندین فرایند سلولی از جمله تنظیم سیکل سلولی و عبور از مرحلهی 1G به مرحلهی S در سیکل سلولی، سازمانبندی سایتواسکلتون، mRNA decay، بازسازی ریبوزم و آپوپتوز شرکت مینماید. شواهد متعددی بر اساس مطالعات پیشین بر روی پلیمورفیسم تکرارهای n (GGC) (پلیگلایسین) که بر روی اگزون 1 ژن 1GSPT/3eRF قرار دارد، از وجود نقش عوامل ترجمهی یوکاریوتی در ایجاد سرطان حمایت میکنند. روشها: در این مطالعه، تعداد تکرارهای آللی ریز ماهوارهی n (GGC) در ژن 1GSPT/3eRF در 153 بیمار با سرطان کولورکتال و 280 فرد به عنوان شاهد در جمعیت اصفهان تعیین شد. بسطهای GGC توسط تكنیك PCR (Polymerase chain reaction) تكثیر گردید و تعداد تكرار GGC به وسیلهی الكتروفورز بر روی ژل پلیآكریلامید و به وسیلهی تعیین توالی به دست آمد. آللهای تعیین توالی شده به عنوان نشانگرهای مخصوص برای تعیین دقیق تعداد تکرارها استفاده شد. یافتهها: چهار طول متفاوت از تکرارهای GGC در محدودهی 12، 11، 10 و 7 تکرار مشاهده شد. بیشترین فراوانی ژنوتیپی در بین افراد شاهد و مورد هموزیگوتها با طول 10 تکرار مشاهده شد. ارتباط مستقیمی بین حضور آلل Gly-12 و خطر ابتلا به سرطان رودهی بزرگ مشاهده شد (7/2 = OR، 0400/0 = P). همچنین، میان تعداد تکرارهای پلیمورفیسم ژن 1GSPT/3eRF و توارث بیماری ارتباط معنیداری مشاهده شد (7/10 = OR، 0001/0 = P). نتیجهگیری: مطالعهی حاضر نشان داد که افراد حامل آلل 12 تکرار در خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان رودهی بزرگ میباشند.