Prosodie en motorische spraakstoornissen: een historisch overzicht

Abstract

Hoewel prosodie een prominente plaats inneemt in de classificatie en differentiaaldiagnose van motorische spraakstoornissen, hebben de theoretische kaders waarin prosodie en motorische spraakstoornissen zijn ontwikkeld een volledige integratie of samenvoeging van deze domeinen beperkt. De Mayo-classificatie blijft de gouden standaard, en onderscheidt de motorische spraakstoornissen in termen van hoorbare spraakafwijkingen waaronder prosodie. Hoewel kort uitgedaagd door een prosodische classificatie van de motorische spraakstoornissen (Kent en Rosenbek, 1983), duurde het tot de theoretische vooruitgang in normale prosodie uitmondde in een door de linguïstiek onderlegde objectieve meetmethode, voordat de akoestische benadering van het meten van prosodie een echt potentieel toonde om de audio-perceptuele benadering aan te vullen voor het in kaart brengen van het prosodische landschap in motorische spraakstoornissen.