Wiedza Obronna (Dec 2022)
WIĘKSZY UDZIAŁ PRYWATNEGO SEKTORA OCHRONNEGO W BEZPIECZEŃSTWIE POLSKI
Abstract
Polska wzorem innych państw włączyła prywatny sektor ochronny do systemu bezpieczeństwa pod koniec XX wieku. Prawie od początku prywatne firmy zajmujące się ochroną osób i mienia rozwijały się w szybkim tempie. Początek istotnego udziału sektora niepaństwowego w zapewnieniu bezpieczeństwa w Polsce po II wojnie światowej dała Ustawa o Straży Przemysłowej z 31 stycznia 1961, która ograniczała działalność do obiektów państwowych, ale już kilka lat później Ustawa o ochronie osób i mienia z 22 sierpnia 1997 r. - pierwsze specjalne, odrębne uregulowanie prawne na poziomie ustawy w zakresie ochrony mienia i osób w Polsce - dokonała rewolucji w udziale prywatnego sektora w bezpieczeństwie. Wraz z upływem lat rosła w Polsce liczba firm ochroniarskich, rozszerzał się też zakres ich działań ochronnych a także rosło znaczenie ochrony osób i mienia w państwie. Prywatyzacja zadań dotyczących ochrony wynikała głównie z faktu, iż organy i instytucje państwa nie były w stanie same zabezpieczyć wszystkich zadań dotyczących bezpieczeństwa. Wraz z rozwojem firm ochroniarskich pojawiały się wyzwania dot. zakresu zadań oraz uprawnień pracowników ochrony. Wzrastał też udział technologii w działalności ochronnej. Jednym z istotnych wyzwań stawały się regulacje prawne, stanowiące podstawę do działalności prywatnych firm ochroniarskich i dające określone uprawnienia ich pracownikom. Celem niniejszego artykułu jest prześledzenie tych rozwiązań prawnych oraz zaproponowanie nowych uregulowań, które pozwoliłyby na szersze wykorzystanie firm ochroniarskich w Polsce oraz zapewnienie, by już działające firmy i sami pracownicy ochrony mogli bardziej efektywnie działać na rzecz bezpieczeństwa Polski.
