اثر تمرین مقاومتی – هوازی بر بیان ژن‌‌های FNDC5، میوستاتین و هایپرتروفی یا هایپرپلازی در عضله دوقلو موش‌‌های نابالغ

Abstract

زمینه و هدف: رشد عضلانی، تحت تاثیر عوامل مختلف از جمله مایوکاین‌‌ها و میوستاتین قرار می‌‌گیرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی – هوازی بر بیان ژن‌‌های فیبرونکتین نوع سه حاوی پروتئین 5 (FNDC5)، میوستاتین و هایپرتروفی یا هایپرپلازی در عضله دوقلو موش‌‌های نابالغ بود. روش تحقیق: تعداد 10 سر موش صحرایی نر ویستار با سن دو هفته‌‌ای به طور تصادفی در دو گروه کنترل (پنج سر) و تمرین (پنج سر) قرار گرفتند. برنامۀ تمرین مقاومتی شش هفته با سه نوبت و هر نوبت چهار بار بالا رفتن از نردبان یک متری (با 26 پله) با حمل وزنه بود. برنامه تمرین هوازی شش هفته در روزهای متناوب شامل دویدن روی نوارگردان با شدت 25 تا 50 درصد حداکثر سرعت موش به اجرا درآمد. مدت 48 ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرینی و پس از هشت ساعت ناشتایی، موش‌‌ها تشریح شدند و عضلۀ دوقلو جدا گردید. بیان ژن FNDC5 و میوستاتین با استفاده از روش Real time PCR، و هایپرتروفی و هایپرپلازی توسط میکروسکوپ نوری سنجش شدند. تجزیه‌‌و‌‌تحلیل داده‌‌ها با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معنی‌‌داری 0/05≥ pبا استفاده از نرم‌‌افزارPRISM انجام پذیرفت. یافته‌‌ها: پس از شش هفته تمرین مقاومتی - هوازی، بیان ژن FNDC5 (0/04=p) و هایپرتروفی (0/004=p) در عضله دوقلوی گروه تمرین بالاتر؛ اما بیان ژن میوستاتین (0/01=p) در این گروه کمتر بود. با این حال، تفاوت معنی‌‌داری بین هایپرپلازی تارهای عضله دوقلوی موش‌‌های نابالغ دو گروه مشاهده نشد (0/22=p). نتیجه‌‌گیری: به نظر می‌‌رسد اجرای تمرینات مقاومتی - هوازی با بیان بیشتر ژن‌‌های FNDC5 و بیان کمتر ژن‌‌های میوستاتین، به هایپرتروفی بیشتر تارهای تند انقباض منجر می شود. این فرآیند فارغ از رشد طبیعی، به تمرین‌‌پذیری بافت عضلانی در نمونه‌‌های حیوانی قبل از سن بلوغ دلالت دارد.

Keywords

• تمرین مقاومتی
• تمرین هوازی
• هایپرتروفی
• هایپرپلازی
• ژن fndc5
• میوستاتین