اثر سطح مهارت و پیش‏بینی‌پذیری موقعیت بر زمان‏بندی تکواندوکاران

Abstract

هدفازپژوهشحاضر، بررسی اثر سطح مهارت و موقعیت‌های قابل­پیش‏بینی و غیر­قابل­پیش‏بینی بر زمان‏بندی تکواندوکاران می­باشد. بدین­منظور، 23 نفر از تکواندوکاران نخبۀ حاضر در اردوی تیم ملی و 23­ نفر از تکواندوکاران غیر­نخبه از سطح باشگاه‏های موجود در سطح شهر تهران به­ترتیب به شیوۀ نمونه‌گیری در­دسترس و تصادفی انتخاب گردیدند و در آزمایشگاه روان‏شناسی دانشگاه تربیت­مدرس تهران آزمون شدند. ­­به­منظور سنجش دقت زمان‏بندی، از تکلیف رایانه‌ای زمان‏بندی در موقعیت‌های قابل­پیش‏بینی و غیر­قابل­پیش‏بینی استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها نیز ­آزمون مانووا مورداستفاده قرار گرفت. یافته‌ها نشان می­دهد که بین دقت زمان‏بندی تکواندوکاران نخبهوغیر­نخبه، نه­تنها در موقعیت‌های مذکور، بلکه در بازه­های زمانی موقعیت قابل­پیش‏بینی نیز­ تفاوت معناداری وجود دارد(سطح معناداری بازه‌های موقعیت قابل­پیش‏بینی و غیر­قابل­پیش‏بینی به­ترتیب عبارت هستند از: P=0.00001، P=0.019، P=0.005؛ لذا، می‌توان نتیجه گرفت ­چناچه تکواندوکاران از دقت پردازش زمانی دقیقی برخوردار باشند، در اجرای مهارت‌های حرکتی و پاسخ به محرک‌هایی که نیازمند پیش‏بینی زمانی هستند موفق‌تر عمل خواهند نمود؛ بنابر‌این، می‌توان زمان‏بندی را به­عنوان یکی از توانایی‌های ادراکی ـ حرکتی دخیل در نخبگی و گزینش تکواندوکاران برتر لحاظ نمود.

Keywords

• سطح مهارت
• قابل پیش‏بینی
• غیرقابل پیش‏بینی
• زمان‏بندی