تاثیر ۸ هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن امنتین-1 بافت چربی احشایی رت های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Abstract

زمینه و هدف: دیابت یکی از معضلات سلامتی در تمامی جوامع محسوب می‌ شود و مداخله ورزشی از جمله رویکردهای بهبود وضعیت افراد دیابتی تلقی می‌گردد. هدف از تحقیق حاضر بررسی ‌تأثیر تمرین استقامتی بر بیان ژن امنتین-۱ بافت چربی احشایی در موش‌های نر دیابتی نژاد ویستار بود. روش تحقیق: از بین 19 سر رت نر نژاد ویستار، به صورت تصادفی ۶ سر رت به عنوان گروه کنترل پایه انتخاب شدند. دیابت بر رت های باقی مانده از طریق رژیم غذایی پر چرب و تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین القا گردید. سپس رت ها ‌به طور تصادفی به دو گروه دیابتی تمرین استقامتی (6 سر) و کنترل دیابتی (7 سر) تقسیم شدند. تمرین استقامتی شامل دویدن روی نوارگردان با سرعت 50 تا 70 درصد VOsub2max/sub و با رعایت اصل اضافه بار 5 روز در هفته به مدت 8 هفته انجام گرفت. پس از پایان ۸ هفته تمرین، از طریق استخراج بافت چربی احشایی، نمونه ها جمع‌آوری گردید. اندازه گیری بیان ژن امنتین -1 با روش RT-PCR انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS از طریق آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 0/05p انجام گرفت. یافته ها: تفاوت معنی داری در وزن موش ها در حالت پایه و پس از 8 هفته تمرین استقامتی وجود نداشت (0/05p). اما 8 هفته تمرین استقامتی تداومی در رت های دیابتی شده باعث افزایش معنی‌دار بیان ژن امنتین-۱ بافت چربی احشایی شد (0/001‌p). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر تمرین استقامتی بر افزایش بیان ژن امنتین -1 و نقش این عامل در فعال نمودن مسیر AKT و افزایش برداشت گلوکز توسط بافت چربی‌، احتمال می‌رود افزایش بیان این آدیپوکاین نقش مهمی در کاهش قند خون بیماران دیابتی داشته باشد.

Keywords

• تمرین استقامتی
• ژن امنتین -1
• بافت چربی احشایی
• دیابت نوع دو