بررسی تاثیر فعالیت فیزیکی بر بهبود بیماری سارکوپنی در سالمندان: یک مرور نظام مند

Abstract

چکیده:زمینه و هدف:سندرم سارکوپنی وضعیتی است که با از دست دادن توده و عملکرد ماهیچه های اسکلتی مشخص می شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر فعالیت بدنی بر پیشگیری و کنترل پیشرفت بیماری سارکوپنی است.مواد و روش ها:این مطالعه یک مرور سیستماتیک بر اساس بیانیه PRISMA است و یک جستجوی الکترونیکی در پایگاه‌های پایگاه های ایران مدکس، SID، مگیران، Web of Science، PubMed، Scopus، Google scholar و Science Direct به دو زبان فارسی و انگلیسی از ابتدا تا 1400سال با کلمات کلیدی "فعالیت بدنی" و "سارکوپنی" به هر دو زبان جستجو شدند.نتایج:نتایج مطالعات انجام شده در برزیل نشان داد که در میزان شیوع سارکوپنی بین مردان و زنان تفاوت معنی داری وجود دارد (029/0=p)، به طوری که شیوع سارکوپنی در مردان 3/15 درصد در مقابل شیوع سارکوپنی در زنان 9/5 درصد است. یک مطالعه کره ای نشان داد که شیوع چاقی سارکوپنیک در بین افرادی که فعال بودند به طور قابل توجهی کمتر بود. مردانی که سطح فعالیت بدنی بالاتری داشتند کمتر به سارکوپنی مبتلا شدند (001/0p< ). سطوح بالاتر فعالیت بدنی با کاهش خطر سارکوپنی مرتبط است. نتایج یک مطالعه در اسپانیا نشان داد که رابطه معنی داری بین سارکوپنی و فعالیت بدنی وجود دارد، به طوری که افراد دارای رفتار کم تحرک (SB) بیشتر در معرض ابتلا به سارکوپنی هستند(001/0p< ).نتیجه:یافته ها نشان می دهد که فعالیت بدنی به حفظ یا بهبود توده عضلانی در سالمندان کمک می کند.

Keywords

• سالمندان
• فعالیت بدنی
• سندرم سارکوپنی