زن در توسعه و سیاست (Jan 2011)
تعیین تفاوت‌های جنسیتی در گرایش جوانان به گروه‌های مرجع (مطالعه‌ی موردی: شهر سنندج)
Abstract
هدف مقاله‌ی حاضر تحلیل تفاوت‌های جنسیتی در زمینه‌ی گرایش به گروه‌های مرجع در میان جوانان ساکن شهر سنندج از طریق روش توصیفی- پیمایشی و مقطع زمانی سال 1387 است. تعداد 627 نفر از جوانان دختر و پسر با روش نمونه‌گیریِ خوشه‌ایِ چندمرحله‌ای متناسب با سهم انتخاب شدند. روش‌های آماری مورد استفاده بیشتر شامل تحلیل همبستگی، تحلیل عاملی و رگرسیون است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که والدین، اساتید دانشگاه و دانشجویان به‌ترتیب سه گروهِ مرجع اصلی و با گرایش بالا هستند که از سوی دختران جوان پذیرفته شده‌اند و در گرایش به والدین اختلافی معنادار با پسران دارند. جوانان پسر نیز به‌ترتیب سه گروه شامل اساتید دانشگاه، هم‌سالان و دانشجویان را سه گروه مرجعِ اصلی خود انتخاب می‌کنند. همچنین دختران به‌طور معنادار گرایش بیشتری نسبت به گروه‌های مرجع عضویت (بومی) دارند. در مقابل، گرایش پسران به گروه‌های مرجعِ غیرعضویت (غیرِبومی) با اختلاف معنادار بیشتر است. چهار مؤلفه‌ی اصلی، به‌ترتیب اهمیت نسبی، شامل ارزیابی کارکرد عاملان جامعه‌پذیری، سطح تحصیلات و تجربه، جاذبه‌ی گروه‌های مرجع و منزلت‌یابی ذهنی در یک‌ترکیب خطی 73 درصد از واریانس گرایش به گروه‌های مرجع عضویت را تبیین می‌کنند.
