Zwischen Sacrum und Profanum Das Problem des russisch-orthodoxen Sakralbaus in Warschau in der Zeit der Zweiten Polnischen Republik (1919–1939)

Abstract

Między sacrum i profanum. Prawosławne budownictwo sakralne w Warszawie w okresie II Rzeczypospolitej (1919–1939)W 1914 roku w Warszawie funkcjonowało przeszło trzydzieści świątyń prawosławnych, w tym sobór św. Aleksandra Newskiego na Placu Saskim, jedna z największych świątyń w zachodniej części Imperium Rosyjskiego. Były to obiekty budowane przede wszystkim z myślą o rosyjskich urzędnikach i żołnierzach, przybywających do Warszawy wraz z rodzinami. Artykuł przedstawia losy warszawskich świątyń prawosławnych w okresie II Rzeczpospolitej (1919–1939), kiedy obiekty te często uważano za niechcianą spuściznę po okresie narodowej niewoli. Autor stara się przedstawić, na ile władze i opinia publiczna traktowały kościoły prawozławne jako miejsca kultu, na ile zaś jako symbol zaborów i carskiej polityki rysyfikacji.

Keywords

• II Rzeczpospolita (1919–1939)
• Warszawa
• cerkwie prawosławne
• derusyfikacja