Ṭibb-i Tavānbakhshī (Jun 2017)
تاثیر تمرین درمانی بر دامنه حرکتی سر و گردن و زاویه کرانیوورتبرال در افراد با پوسچر جلو آمده سر
Abstract
مقدمه و اهداف پوسچر جلو آمدهی سر از شایعترین اختلالات اسکلتی- عضلانی در ناحیهی سر و گردن است که در تمام سنین دیده میشود. روش درمانی برای این اختلال اسکلتی-عضلانی رفع عدم تقارن عضلانی، موبیلیزاسیون آموزش پوسچر صحیح است. اطلاعات دقیقی در مورد تاثیر تمرین درمانی بر دامنهی حرکتی سر و گردن و زاویه کرانیوورتبرال در افراد با پوسچر جلو آمدهی سر وجود ندارد. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات تقویت عضلات فلکسورگردنی، نزدیک کنندهی کتف و کشش تراپز بالایی بر زاویه کرانیوورتبرال و دامنه حرکتی سر و گردن درافراد با پوسچر جلو آمدهی سر بود. مواد و روشها در مطالعه حاضر مداخلهای قبل و بعد، تعداد 30 نفر دارای پوسچر جلو آمدهی سر شرکت کردند. پس از ورود به تحقیق، زاویه کرانیوورتبرال، دامنه فلکشن و اکستنشن سر و گردن به صورت توام و مجزا اندازه گرفته شد. سپس تمرینات تقویت عضلات فلکسورگردنی، نزدیک کنندههای کتفی و کشش تراپز بالایی آموزش داده شد. پس از چهار هفته انجام تمرینات آموزش داده شده، زاویه کرانیوورتبرال و دامنه فلکشن و اکستنشن سر و گردن درست مانند نوبت اول، اندازه گرفته شد. یافتهها زاویه کرانیوورتبرال قبل و بعد از مداخله تغییر معناداری در جهت بهبودی داشت(01/0=P).. تغییرات دامنه فلکشن سر و اکستنشن گردن قبل و بعد از مداخله معنادار نبود. دامنهی حرکتی فلکشن سر و گردن به صورت توام قبل و بعد از مطالعه تفاوت معناداری در جهت بهبودی داشت (001/0=P). نتیجهگیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین درمانی میتواند دامنهی حرکتی سر و گردن و زاویه جلوآمدگی سر را بهبود بخشد. اثر این تمرینات بر دامنهی حرکتی فلکشن سر و گردن در جهت بهبودی به صورت توام دیده شده، ولی دامنهی حرکتی سر و گردن به صورت مجزا تغییری نداشت.
