Ṭibb-i Tavānbakhshī (Mar 2022)

تأثیر اختلالات حرکتی کتف بر ثبات عملکردی کمربند شانه‌ای و ریتم اسکاپولوهومرال در والیبالیست‌های مرد نخبه

  • زهرا پاشایی,
  • حسن دانشمندی,
  • علی اصغر نورسته,
  • علی فتاحی

DOI
https://doi.org/10.32598/SJRM.11.1.6
Journal volume & issue
Vol. 11, no. 1
pp. 64 – 77

Abstract

Read online

زمینه و هدف کمربند شانه‌ای یکی از بخش‌های بسیار آسیب‌پذیر بدن در ورزشکاران با الگوی بالای سر، از‌جمله والیبال است. تکرار زیاد حرکات پرتابی و ضربات تکراری با سرعت و قدرت بالا می‌تواند باعث تغییر در موقعیت قرارگیری کتف و اختلال در عملکرد کمربند شانه‌ای شود. هدف از مطالعه حاضر، تأثیر اختلالات حرکتی کتف بر ثبات عملکردی کمربند شانه‌ای و ریتم اسکاپولوهومرال در والیبالیست‌های نخبه مرد بود.مواد و روش‌ها در این مطالعه توصیفی‌مقایسه‌ای، 40 مرد والیبالیست (سن=‌2/8±22سال، قد=3/2±193 سانتی‌متر، وزن=‌1/3±82/50 کیلوگرم ) با اختلال حرکتی چرخش تحتانی کتف و 40 مرد والیبالیست (سن=2/1±24سال، قد=2/9±192 سانتی‌متر، وزن=1/3±81/40 کیلوگرم ) با اختلال حرکتی ابداکشن کتف به‌صورت هدفمند انتخاب و با هم مقایسه شدند. شرکت‌کنندگان در این مطالعه بر‌اساس مشاهده اختلال حرکتی کتف هنگام آزمون دیسکنزی کتف با وزنه، در دو حالت فلکشن و ابداکشن و آزمون لغزش جانبی کتف کیبلر طبقه‌بندی شدند. برای ارزیابی ریتم کتفی‌بازویی از اینکلاینومتر در 4 موقعیت (90،45،0 و 135 درجه) استفاده شد. همچنین برای اندازه‌گیری ثبات عملکردی اندام فوقانی از سه آزمون تخته تعادل Y، پرتاب توپ مدیسن‌بال و ثبات زنجیره حرکتی بسته اندام فوقانی و برای توزیع طبیعی داده‌ها از آزمون شایپرو ویلک استفاده شد. همچنین جهت بررسی تفاوت میان گروه‌ها از آزمون تی‌مستقل استفاده شد.یافته‌ها نتایح این مطالعه نشان داد که تفاوت معناداری در ریتم اسکاپولوهومرال در 45 درجه (0/001=‌P)‌، 90 درجه (0/001=P) و 135 درجه (0/001=P) در افراد با چرخش تحتانی کتف و ابداکشن کتف وجود داشت و گروه چرخش تحتانی (با اختلاف میانگین 18/27، 21/27 و 27/87) دارای چرخش بالایی کمتری بودند. همچنین نتایج آزمون ثبات عملکردی اندام فوقانی (آزمون Y) نشان داد در جهات فوقانی‌جانبی (001/0=P) و ترکیبی (001/0=P) بین عملکرد دست برتر ورزشکاران دارای چرخش تحتانی کتف با عملکرد دست برتر ورزشکاران دارای ابداکشن کتف تفاوت معناداری وجود دارد. گروه چرخش تحتانی کتف (با اختلاف میانگین 9/37 و 10/41) ‌نمرات پایین‌تری نسبت به گروه ابداکشن داشت، اما در جهات جانبی (0/223=P) و تحتانی‌جانبی (0/111=P) تفاوت معناداری بین دو گروه دیده نشد. ‌همچنین در آزمون زنجیره حرکتی بسته (0/875=P) و پرتاب توپ مدیسن‌بال (0/124=P) تفاوتی بین دو گروه دیده نشد.نتیجه‌گیری با توجه به مطالعه حاضر بروز اختلالات حرکتی در نمره آزمون ثبات عملکردی اندام فوقانی تأثیر‌گذار بوده و ریتم کتفی بازویی را دچار اختلال می‌کند. مسئله مهم این است که هر‌چند فعالیت متوقف شود، راستای ایده‌آل و بهینه ایجاد نخواهد شد، مگر اینکه تلاش برای بهبود الگوی حرکتی صورت گیرد.

Keywords