ارتباط صمیمیت زناشویی و رضایت از زندگی با میانجی‌گری عشق، سازگاری زوجی و رضایت زناشویی در کارکنان

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی رابطه صمیمیت زناشویی و رضایت از زندگی با میانجی‌گری عشق، سازگاری زوجی و رضایت زناشویی در کارکنان دانشگاه‌های آزاد خوزستان انجام شد. جامعة آماری این پژوهش شامل تمامی کارکنان دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان خوزستان در سال 1399 که در این سازمان‌ها مشغول به کار بودند که در نهایت 330 نفر به شیوة نمونه‌گیری تصادفی مرحله‌ای انتخاب شدند. پرسشنامه‌ها از طریق شبکه‌های اجتماعی مانند تلگرام و واتس‌آپ در اختیار کارکنان قرار داده شد که در نهایت 298 پرسشنامه قابل تحلیل بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه صمیمیت زناشویی واکر و تامپسون، پرسشنامه عشق هاتفیلد و رپسون، پرسشنامه سازگاری زوجی اسپینر، پرسشنامه رضایت زناشویی بلوم و محرابیان و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران بود. تحلیل‌ها با کمک روش الگویابی معادلات ساختاری و استفاده از نرم‌افزار SPSS و AMOS ویراست 24 انجام شد.. نتایج نشان دادند که الگوی پیشنهادی از برازش نسبتاً خوبی با داده‌ها برخوردار بود. نتایج حاکی از تأثیر مثبت و معنی‌دار صمیمت زناشویی به عشق، سازگاری زوجی، رضایت زناشویی و رضایت از زندگی؛ همچنین تأثیر مثبت و معنی‌دار عشق به رضایت از زندگی، سازگاری زوجی به رضایت از زندگی و رضایت زناشویی به رضایت از زندگی بود. علاوه بر این، نتایج مسیرهای غیرمستقیم نیز نشان داد که صمیمت زناشویی از طریق عشق، سازگاری زوجی و رضایت زناشویی بر رضایت از زندگی اثر مثبت دارد (001/0p<). با توجه به نتایج به دست‌آمده صمیمت زناشویی به واسطه عشق، سازگاری زوجی و رضایت زناشویی منجر به افزایش رضایت از زندگی بین زوجین می‌شود. لذا شناخت و بررسی عواملی که سبب قوام و استحکام خانواده می‌گردد، می‌تواند گام مفید در راستای افزایش ثبات زندگی زناشویی باشد.

Keywords

• عشق
• رضایت زناشویی
• رضایت از زندگی
• سازگاری زوجی
• صمیمت زناشویی