اثربخشی آموزش تلفیقی بر خودپنداره و اشتیاق تحصیلی دانش‌آموزان در درس عربی

Abstract

هدف پژوهش حاضر تأثیر آموزش تلفیقی بر خوپنداره و اشتیاق تحصیلی دانش‌آموزان در درس عربی بود. روش پژوهش حاضر شبه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر کنگاور بود که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای 40 دانش‌آموز به­عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده بودند. ابزار پژوهش شامل پرسش­نامه‌های خودپنداره (SCQ) کارزل راجرز و اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران (2005) بود که پایایی پرسش­نامه‌ها با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب 79/0 و 75/0 به دست آمد و روایی آن‌ها نیز با کمک اساتید روان‌شناسی و مختصصین حوزه علوم تربیتی و روان‌شناسی مورد بررسی قرار گرفت و پس از بررسی‌های لازم مورد تأیید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار تحلیل آماری spss ورژن 24 در بخش تحلیل توصیفی (واریانس، انحراف معیار، چولگی و کشیدگی) و استنباطی (تحلیل کواریانس یک متغیره) استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که آموزش تلفیقی تأثیر معناداری بر خودپنداره و اشتیاق تحصیلی و مؤلفه­های آن­ها در دانش‌آموزان داشته است(01/0>p). همچنین نتایج پژوهش نشان داد روش آموزش تلفیقی سبب افزایش خودپنداره و اشتیاق تحصیلی دانش‌آموزان شد. بدین ترتیب پیشنهاد می‌شود که در جهت افزایش استفاده از روش آموزش تلفیقی به منظور بهبود سایر عوامل روان­شناختی دانش‌آموزان برنامه‌ریزی گردد.

Keywords

• آموزش تلفیقی
• خودپنداره
• اشتیاق تحصیلی
• دانش‌آموزان
• درس عربی